Ο ποταμός του Μισισιπή

Ο ποταμός Μισισιπή είναι ο μακρύτερος ποταμός στη Βόρεια Αμερική. Εκκενώνοντας εξ ολοκλήρου στις Ηνωμένες Πολιτείες, αποχετεύεται (όταν καταγράφει τους σημαντικότερους παραποτάμους) μια έκταση περίπου 3, 1 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, η οποία είναι περίπου το ένα όγδοο του μεγέθους της βορειοαμερικανικής ηπείρου. Ο ποταμός ανεβαίνει στη λίμνη Itasca στη Μινεσότα προτού ρέει προς τα νότια προς το εσωτερικό της ηπειρωτικής Ευρώπης, συλλέγοντας τα ύδατα των ποταμών του Οχάιο και του Μισσούρι κατά μήκος του δρόμου και τελικά εκκενώνοντας τον Κόλπο του Μεξικού μέσω ενός τεράστιου δελτίου που βρίσκεται νοτιοανατολικά της πόλης της Νέας Ορλεάνης, Λουιζιάνα. Η συνολική απόσταση που καλύπτεται από τον ποταμό Μισισιπή από την πηγή του προς τον Κόλπο υπολογίζεται ότι είναι περίπου 3.766 χιλιόμετρα.

Ιστορικός ρόλος

Πριν από την επίλυση της περιοχής από Ευρωπαίους αποικιοκράτες και Αμερικανούς, ο ποταμός του Μισισιπή έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή των αυτοχθόνων λαών της Αμερικής. Αυτοί οι ντόπιοι εξαρτώνται από αυτόν τον ποταμό για τις μεταφορές και την αλιεία, και οι ντόπιοι Αμερικανοί ανέπτυξαν επίσης ένα εκτεταμένο γεωργικό σύστημα που βασίζεται κατά μήκος του Μισισιπή.

Ωστόσο, καθώς οι Ευρωπαίοι άρχισαν να μεταναστεύουν όλο και πιο βαθιά στην ήπειρο, άρχισαν να εξερευνούν τον ποταμό και λεηλατούν τις νότιες φυλές. Στα τέλη του 17ου αιώνα, ο Γάλλος εξερευνητής La Salle συνειδητοποίησε τις τεράστιες δυνατότητες του τεράστιου συστήματος αποστράγγισης και διεκδίκησε ολόκληρη τη λεκάνη του ποταμού για την πατρίδα του στη Γαλλία. Λίγο αργότερα, ο Μισισιπή έφθασε όλο και περισσότερο ως ζωτικός σύνδεσμος μεταξύ των γαλλικών οικισμών στον Κόλπο του Μεξικού και εκείνων που βόρεια στον Καναδά. Οι Ισπανοί επίσης δεν ήταν έτοιμοι να εγκαταλείψουν αυτήν την πολύτιμη ακίνητη περιουσία και επιβεβαίωσαν τις δικές τους αξιώσεις κυριαρχίας στην περιοχή.

Εκτοπίζοντας τόσο τους Γάλλους όσο και τους Ισπανούς, οι νεοσύστατες Ηνωμένες Πολιτείες σύντομα έγιναν ο φορέας της πυρκαγιάς της εξερεύνησης του Μισισιπή. Το 1811, το πρώτο ατμόπλοιο, η Νέα Ορλεάνη, εμφανίστηκε στο ποτάμι. Πολύ σύντομα, η εμπορική κίνηση άρχισε να λειτουργεί στον ποταμό, επιτρέποντας τη μεταφορά ανθρώπων, αγαθών και οπλισμού πάνω, κάτω και πέρα ​​από τον ποταμό. Ο ποταμός έγινε όλο και περισσότερο ένα πολύτιμο πλεονέκτημα για τον λαό της χώρας, καθώς συνεχίζει να είναι μέχρι σήμερα.

Σύγχρονη Σημασία

Ο ποταμός του Μισισιπή είναι ένας από τους μεγαλύτερους φυσικούς πόρους των Ηνωμένων Πολιτειών. Έχει ουσιαστική σημασία για την ανάπτυξη και την ανάπτυξη της χώρας από τη Βιομηχανική Επανάσταση.

Πηγή νερού

Ο ποταμός είναι η βασική πηγή πόσιμου νερού για εκατομμύρια Αμερικανούς σήμερα, με μια πρόσφατη μελέτη που εκτιμά ότι σχεδόν 15 εκατομμύρια άνθρωποι βασίζονται στον ποταμό για την πρόσληψη νερού και ανάγκες υγιεινής μόνο στο πάνω μισό της λεκάνης του μόνο. Περισσότεροι από 50 μεγάλες αμερικανικές πόλεις εξαρτώνται από αυτό το ποτάμι για την παροχή νερού. Η τεράστια βιομηχανία αγροτικών επιχειρήσεων που αναπτύχθηκε στη λεκάνη του Μισισιπή παράγει το 92% των γεωργικών εξαγωγών του έθνους.

Ψάρι

Ο ποταμός και οι παραποτάμιες του είναι μια πλούσια πηγή ψαριών και άλλων υδρόβιων οργανισμών που χρησιμεύουν ως πηγή τροφής και εμπορίου για την Αμερική, με χιλιάδες Αμερικανοί να εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στην αλιεία και την αλιεία βασισμένες στα οικοσυστήματα αυτού του ποταμού. Στην πραγματικότητα, το 25% των θαλασσινών της Αμερικής προέρχεται από την αλιεία του Δέλτα του Μισισιπή.

Πλοήγηση

Ο ποταμός χρησιμεύει επίσης ως μια σημαντική διαδρομή πλοήγησης για την πραγματοποίηση συναλλαγών μεταξύ της καρδιάς της Αμερικής και του υπόλοιπου κόσμου. Το 60% των σιτηρών που εξάγονται από τις ΗΠΑ μεταφέρεται κατά μήκος του Μισισιπή στην περιοχή μέσα και γύρω από την κύρια λιμενική πόλη της Νέας Ορλεάνης της Λουιζιάνας.

Βιότοπο

Το Δέλτα του ποταμού του Μισισιπή παρέχει ένα από τα πιο παραγωγικά οικοσυστήματα υγροτόπων σε όλη τη Βόρεια Αμερική. Η εναπόθεση πλούσιων ιζημάτων και η ανάμειξη των υφάλμυρων υδάτων του Κόλπου του Μεξικού και το γλυκό νερό από τον ποταμό στην περιοχή του δέλτα του Μισισιπή επιτρέπουν την ευρεία ανάπτυξη φυτικής και ζωικής ζωής. Τα δάση, τα έλη, οι βάλτοι, οι εκβολές ποταμών και τα νησιά έχουν σχηματιστεί κατά μήκος των όχθων και των ποταμών του ποταμού, υποστηρίζοντας την ανάπτυξη ποικίλης ποικιλίας ειδών πάνω τους.

Αγρια ζωή

Περισσότερα από 400 είδη πουλιών κατοικούν στο δέλτα του Μισισιπή, συμπεριλαμβανομένου ενός αριθμού αποδημητικών ειδών που περιλαμβάνουν μεταξύ τους εκατομμύρια μεμονωμένες πάπιες και χήνες. Τα δάση από σκληρό ξύλο και οι βάλτοι στα άνω τμήματα του δέλτα φιλοξενούν τέτοια πτηνά όπως το σκουριασμένο κοτσάνι, τα πουλιά και τα τραγουδίσια. Τα αλμυρά έλη και τα νησιά του δέλτα υποστηρίζουν τα πτηνά, όπως οι ουρές των αρπακτικών, τα παραθαλάσσια σπουργίτια, ο καφέ πελεκάνος, οι ερωδιούς, οι αγκάθιες, οι γλάροι και οι ράβδοι. Τα θηλαστικά που βρέθηκαν κατά μήκος του δέλτα του Μισισιπή περιλαμβάνουν τις μαύρες αρκούδες, τα μινκ, τους κάστορες, τα αρραδάλια, τα κογιότ, τα bobcats και τα άγρια ​​γουρουνάκια.

Υδρόβια ζωή

Το Δέλτα του ποταμού Μισισιπή είναι επίσης πολύ πλούσιο σε υδρόβια ζωή, με μερικά σημαντικά είδη θαλασσινών, όπως γαρίδες, γαλάζια καβούρια και ιχθύδια, καθώς και άλλα βρώσιμα είδη, όπως το ψαροκόκαλο και το αλλιγάτορα γαρ, που βρίσκονται εκεί. Οι αμερικανοί αλιγάτορες, ο ποταμός του Μισισιπή Diamondback Terrapins, τα φίδια και οι θαλάσσιες χελώνες κατοικούν επίσης στο Δέλτα του Μισισιπή. Μερικές φορές, τα δελφίνια μύτης και οι φάλαινες σπέρματος εντοπίζονται επίσης στις εκβολές των ποταμών και στα βαθιά υπεράκτια ύδατα που γειτνιάζουν με τον ποταμό.

Απειλές και διαφορές

Η ανθρώπινη παρέμβαση έχει οδηγήσει σε εκτεταμένη τροποποίηση της φυσικής ροής του ποταμού Μισισιπή. Κλειδαριές, φράγματα και φράγματα που κατασκευάστηκαν στον ποταμό έχουν επηρεάσει τη φυσική ροή του ποταμού, με τελικό αποτέλεσμα το γεγονός ότι μεγάλες εκτάσεις των πλημμυρών του λαμβάνουν χαμηλές ποσότητες νερού, με αποτέλεσμα να μειώνεται η βιοποικιλότητα στις περιοχές αυτές. Καθώς η ροή του νερού προς τον Κόλπο του Μεξικού έχει μεταβληθεί από τα τεχνητά εμπόδια που βρίσκονται τώρα κατά μήκος του Μισισιπή, μεγάλες εκτάσεις παράκτιων εκβολών λιμοκτονούν από ιζήματα, δημιουργώντας μια όλο και πιο "νεκρή ζώνη" που συνορεύει με τον Κόλπο. Η μείωση του αριθμού προστατευτικών ελών και υγροτόπων στις παράκτιες περιοχές καθιστά τις πόλεις στο στόμα του δέλτα εξαιρετικά ευάλωτες σε καταστροφικές φυσικές καταστροφές. Ο ποταμός του Μισισιπή φαίνεται να είναι και ο πιο μολυσμένος ποταμός στις ΗΠΑ, ενώ το 2010 εκτιμάται ότι θα διατεθούν 125 εκατομμύρια λίρες από τοξικά απόβλητα στον ποταμό.