Τι είναι ο ρυθμός φυσικής αύξησης;

Κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο, κάποια παιδιά γεννιούνται και μερικοί άνθρωποι πεθαίνουν λόγω διαφόρων διαφορετικών λόγων. Ο ρυθμός φυσικής αύξησης αναφέρεται στη διαφορά μεταξύ του ακαθάριστου ποσοστού γεννήσεων και του ακαθάριστου ποσοστού θνησιμότητας ενός συγκεκριμένου πληθυσμού. Το ακαθάριστο ποσοστό γεννήσεων αναφέρεται στο συνολικό αριθμό των γεννήσεων ανά έτος σε πληθυσμό 1.000 κατοίκων του μεσαίου έτους. Το ποσοστό του ακαθάριστου θανάτου, από την άλλη πλευρά, σχετίζεται με το συνολικό αριθμό θνησιμότητας που πεθαίνει για οποιουσδήποτε λόγους ανά 1.000 άτομα. Κατά τον υπολογισμό του ποσοστού φυσικής αύξησης, συνιστάται να εξαιρούνται τόσο η μετανάστευση όσο και η μετανάστευση.

Πώς υπολογίζεται ο ρυθμός φυσικής αύξησης;

Ο τύπος που χρησιμοποιείται για την εξαγωγή του ρυθμού φυσικής αύξησης είναι συμβατικός για να αποφευχθούν αντιφατικές τιμές από χώρες σε όλο τον κόσμο. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) λαμβάνει όλες τις υπολογισμένες τιμές για κάθε χώρα σε όλο τον κόσμο για να τους βοηθήσει να προγραμματίσουν πώς να βοηθήσουν διάφορες χώρες. Η ανησυχητική αύξηση των πληθυσμών της υποσαχάριας Αφρικής λόγω της αργής ανάπτυξης της υποδομής επηρεάζει το ρυθμό φυσικής αύξησής τους. Ο ΠΟΥ χρησιμοποιεί τις τιμές του ποσοστού φυσικής αύξησης για να αξιολογήσει τι νομισματικά, ανθρώπινα και τεχνικά μέσα μπορεί να προσφέρει σε αυτές τις χώρες.

Ο ρυθμός της φυσικής αύξησης είναι ίσος.

{Ακαθάριστο ποσοστό γέννησης - Ακαθάριστος θάνατος} / 10

Οι τιμές των ποσοστών γέννησης και θανάτου είναι για κάθε 1000 άτομα και η λύση του υπολογισμού είναι σε ποσοστιαία μορφή.

Παράδειγμα υπολογισμού ποσοστού φυσικής αύξησης

Εάν μια χώρα έχει ακαθάριστο ποσοστό γεννήσεων 36, 79 και ακαθάριστο ποσοστό θνησιμότητας 6, 95 τότε,

Ο ρυθμός φυσικής αύξησης = {Ακαθάριστο ποσοστό γεννήσεων - Βαθμός θνησιμότητας} / 10

= {36.79-6.95} / 10

= 2.984%

Ως εκ τούτου, ο ρυθμός φυσικής αύξησης της χώρας γίνεται 2.984%.

Σύμφωνα με τις παγκόσμιες στατιστικές το 2016, ο μέσος παγκόσμιος ρυθμός γεννήσεων είναι 18, 5 ανά 1.000 άτομα, ενώ ο μέσος ρυθμός θνησιμότητας είναι 7, 8 ανά 1.000 ετησίως. Ως αποτέλεσμα, ο μέσος παγκόσμιος ρυθμός φυσικής αύξησης το 2016 ήταν 1, 07%.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ αύξησης του πληθυσμού και του ποσοστού φυσικής αύξησης;

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, κατά τον προσδιορισμό της φυσικής αύξησης μιας χώρας, οι παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη είναι μόνο τα ποσοστά γεννήσεων και τα ποσοστά θνησιμότητας. Ωστόσο, μελέτες δείχνουν ότι η γονιμότητα του πληθυσμού επηρεάζει επίσης τα ποσοστά γεννήσεων. Από την άλλη πλευρά, οι κοινωνικές παροχές όπως τα ιδρύματα υγείας επηρεάζουν τα ποσοστά θνησιμότητας. Η μετανάστευση και η μετανάστευση εξαιρούνται από τον υπολογισμό του ποσοστού φυσικής αύξησης. Ωστόσο, η αύξηση του πληθυσμού είναι πιο πρακτική και περιλαμβάνει τα πρότυπα μετανάστευσης των ανθρώπων σε ένα συγκεκριμένο πληθυσμό. Μελέτες δείχνουν ότι τα πρότυπα μετανάστευσης έχουν επιπτώσεις και στον ρυθμό φυσικής αύξησης, αν και σε μικρότερο βαθμό. Η μετανάστευση αυξάνει το ρυθμό φυσικής αύξησης, ενώ η μετανάστευση μειώνει το ποσοστό φυσικής αύξησης.

Σημασία του ποσοστού φυσικής αύξησης

Ο ρυθμός φυσικής αύξησης είναι σημαντικός για κάθε χώρα. Απαιτείται για την υλοποίηση έργων και σχεδιασμού για τον πληθυσμό. Στο μοντέλο δημογραφικής μετάβασης (DTM), ο ρυθμός φυσικής αύξησης χρησιμοποιείται για την κατάταξη των χωρών βάσει των κύκλων αύξησης του πληθυσμού τους. Οι δημογραφικές μελέτες εξηγούν πώς ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού σχετίζεται με την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας ή μιας περιοχής.

Οι αναπτυγμένες χώρες και οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν σαφή διάκριση βάσει του ρυθμού ανάπτυξης των πληθυσμών τους. Η πληθυσμιακή ανάπτυξη των αναπτυσσόμενων χωρών είναι υψηλότερη από εκείνη των ανεπτυγμένων χωρών. Οι αυξημένοι πληθυσμοί αντιμετωπίζουν προκλήσεις όπως ο κακός σχεδιασμός και η έλλειψη επαρκών πόρων. Οι αναπτυγμένες χώρες όπως η Γερμανία και η Κίνα παρουσιάζουν αρνητικό ή ουδέτερο ρυθμό φυσικής αύξησης. Στις χώρες αυτές, έχουν θεσπιστεί νομοθεσίες για τον περιορισμό του αριθμού των παιδιών που γεννήθηκαν σε μια οικογένεια. Μια τέτοια νομοθεσία βοηθά τις χώρες να σχεδιάζουν για τον πληθυσμό τους. Κατά συνέπεια, οι πολίτες των χωρών αυτών λαμβάνουν επαρκείς πόρους.

Μοντέλο δημογραφικής μετάβασης (DTM)

Κατά ειρωνικό τρόπο, οι περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες εξακολουθούν να παρουσιάζουν αύξηση του πληθυσμού, παρά το ουδέτερο ή αρνητικό ποσοστό φυσικής αύξησης. Η αιτία της υψηλής ανάπτυξης είναι η μαζική εισροή μεταναστών. Παρά την εισροή, οι πόροι εξακολουθούν να είναι επαρκείς λόγω της χαμηλής θνησιμότητας. Ως αποτέλεσμα, τα έθνη απολαμβάνουν υψηλότερο προσδόκιμο ζωής. Εκτός αυτού, οι κάτοικοι λαμβάνουν επαρκή ιατρική φροντίδα όποτε αρρωσταίνουν. Το μοντέλο δημογραφικής μετάβασης είναι το μοντέλο που βοηθά στην περιγραφή των ποσοστών θνησιμότητας.

Υπάρχουν πέντε στάδια στο DTM. Οι αναπτυσσόμενες χώρες καταλαμβάνουν τα προηγούμενα στάδια 1-3 στο DTM. Διατηρούν αυτή την ομάδα λόγω της υψηλής γονιμότητάς τους, η οποία μεταφράζεται άμεσα σε αυξημένα ακαθάριστα ποσοστά γεννήσεων. Οι αναπτυγμένες χώρες καταλαμβάνουν κυρίως τα στάδια 4 και 5 του μοντέλου και έχουν χαμηλότερη αλλά σταθερή παραγωγικότητα. Τα χαμηλά ποσοστά γονιμότητας οδηγούν σε μείωση του πληθυσμού σε σύγκριση με τις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι αιτίες των υψηλών ποσοστών θνησιμότητας στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι οξεία ασθένεια, ενώ οι πληθυσμοί ανεπτυγμένων χωρών πεθαίνουν κυρίως από χρόνιες ασθένειες. Λόγω αυτού, οι πρώτοι εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά θανάτου από αυτά του τελευταίου.

Παράγοντες που επηρεάζουν το ρυθμό φυσικής αύξησης

Η υποδομή μιας χώρας είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν το ποσοστό φυσικής αύξησης. Αυτό συμβαίνει όταν οι κυβερνητικές πολιτικές λειτουργούν χέρι-χέρι με την υποδομή. Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές μπορούν είτε να οδηγήσουν σε αύξηση των ποσοστών γεννήσεων είτε σε σταθερή μείωση των ποσοστών γεννητικότητας ετησίως. Για παράδειγμα, η Κίνα δημιούργησε ένα σύστημα σύμφωνα με το οποίο κάθε οικογένεια πρέπει να έχει μόνο ένα παιδί. Ήταν μια στρατηγική για τη μείωση των ποσοστών γεννήσεων, του ρυθμού της φυσικής αύξησης και ως εκ τούτου την πτώση του πληθυσμού τους. Η στρατηγική οφείλεται στην έλλειψη ισορροπίας μεταξύ των ποσοστών γεννήσεων και των ποσοστών θνησιμότητας. Η πολιτική της Κίνας ήταν επιτυχημένη, δεδομένου ότι τώρα είναι μια ανεπτυγμένη χώρα που μπορεί να προσφέρει τις απαραίτητες υπηρεσίες στον πληθυσμό της με αποτέλεσμα τη μείωση των ποσοστών θνησιμότητας.

Η καλή υποδομή στις αναπτυγμένες χώρες συνδέεται με τις καλύτερες υπηρεσίες που υποστηρίζουν τη ζωή των πολιτών τους. Οι πολίτες τους μπορούν να υποστηρίξουν άνετα τις οικογένειες, να παρέχουν επαρκή υγειονομική περίθαλψη στη μητέρα και το παιδί, να διασφαλίσουν την υγιεινή ζωή των γυναικών και να τους προσφέρουν την καλύτερη εκπαίδευση. Με όλα αυτά, τα ποσοστά θνησιμότητας και τα ποσοστά μητρικής θνησιμότητας είναι πιθανό να μειωθούν.