Τι είδους κυβέρνηση έχει η Ιταλία;

Μετά την κατάργηση της μοναρχίας στην Ιταλία στις 2 Ιουνίου 1946, η χώρα έγινε δημοκρατική δημοκρατία με το σύνταγμά της. Η Ιταλία διαθέτει μια κυβέρνηση τύπου της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, η οποία συμπληρώνεται από τα εκτελεστικά, δικαστικά και νομοθετικά τμήματα. Το Σύνταγμα του 1948 παρέχει το πλαίσιο για την κυβέρνηση της Ιταλίας. Το Συνταγματικό Δικαστήριο παρακολουθεί τις κυβερνητικές ενέργειες για να διασφαλίσει ότι θα τηρήσει το Σύνταγμα.

Πρόεδρος της Ιταλίας

Ο Πρόεδρος της Ιταλίας είναι ο αρχηγός του κράτους και ένα σύμβολο της εθνικής ενότητας. Και τα δύο σώματα του Κοινοβουλίου εκλέγουν τον Πρόεδρο για επταετή θητεία και μπορούν να επανεκλεγούν μετά την ολοκλήρωση της πρώτης θητείας. Ο Πρόεδρος έχει την εντολή να διορίσει τον πρωθυπουργό καθώς και πέντε δικαστές στο Συνταγματικό Δικαστήριο. Ο Πρόεδρος ελέγχει τη νομοθεσία για να επαληθεύσει τη συνταγματικότητά του και μπορεί να ασκήσει βέτο σε ένα νομοσχέδιο και να ζητήσει από το κοινοβούλιο να επανασχεδιάσει το νομοσχέδιο. Ο Πρόεδρος κηρύσσει τον πόλεμο και επικυρώνει τις διεθνείς συνθήκες με την έγκριση του κοινοβουλίου. Ο πρόεδρος προΐσταται του Ανώτατου Συμβουλίου Άμυνας, είναι ο διοικητής των ενόπλων δυνάμεων και το Ανώτατο Συμβούλιο Άμυνας. Ο σημερινός πρόεδρος της Ιταλίας είναι ο Sergio Mattarella, ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα στις 3 Φεβρουαρίου 2015, μετά την παραίτηση του Giorgio Napolitano τον Ιανουάριο του ίδιου έτους.

Πρωθυπουργός της Ιταλίας

Ο Πρόεδρος διορίζει τον πρωθυπουργό και αναλαμβάνει τη θέση του μετά την έγκριση του Κοινοβουλίου. Ο πρωθυπουργός επιλέγει τους υπουργούς για διάφορα τμήματα για να σχηματίσουν την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση πρέπει να κερδίσει την έγκριση μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με ψήφο εμπιστοσύνης. Η κυβέρνηση επιβλέπει τις εκτελεστικές λειτουργίες του έθνους, συμπεριλαμβανομένης της εφαρμογής της δημόσιας πολιτικής. Η κυβέρνηση μπορεί επίσης να καταθέσει νέους λογαριασμούς στο νομοθετικό σώμα. Ο πρωθυπουργός είναι επίσης πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών. Ο πρώην πρωθυπουργός είναι ο Matteo Renzi από τις 22 Φεβρουαρίου 2014.

Το νομοθετικό τμήμα της κυβέρνησης της Ιταλίας

Η Ιταλία διαθέτει ένα δικοινοτικό κοινοβουλευτικό σύστημα που αποτελείται από δύο κοινοβουλευτικά σώματα. 630 μέλη αντιπροσωπεύουν εκλογικές περιφέρειες στη Βουλή των Αντιπροσώπων ενώ 315 μέλη αντιπροσωπεύουν περιφέρειες στη Γερουσία. Και τα δύο σπίτια έχουν παρόμοιες εξουσίες και εγκρίνουν νομοσχέδια. Οι αντιπρόσωποι υποχρεούνται από το νόμο να είναι μεταξύ 18 και 25 ετών ενώ οι γερουσιαστές είναι μεταξύ 25 και 40 ετών. Οι βουλευτές και οι γερουσιαστές εκλέγονται για πενταετείς θητείες. Το Κοινοβούλιο μπορεί να εγγυηθεί στην κυβέρνηση να παραιτηθεί αν δώσει ψήφο μη εμπιστοσύνης.

Δικαστικό Τμήμα της Κυβέρνησης της Ιταλίας

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιταλίας είναι το Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο κρίνει τις προσφυγές των κατωτέρων δικαστηρίων σε νομικά ζητήματα. Το Ανώτατο Δικαστήριο διασφαλίζει ότι ο νόμος ερμηνεύεται ομοιόμορφα σε ολόκληρο το έθνος. Κάτω από το Ανώτατο Δικαστήριο είναι το Εφετείο, το οποίο εκδικάζει προσφυγές από τα χαμηλότερα δικαστήρια. Ένα δίκτυο ποινικών, αστικών και διοικητικών δικαστηρίων είναι επιφορτισμένο με τη διοίκηση της δικαιοσύνης στη χώρα. Οι ιταλοί δικαστές είναι δημόσιοι υπάλληλοι και οφείλουν να καλλιεργούν ένα βαθμό αμεροληψίας. Το Ανώτατο Συμβούλιο του Magistrature διατηρεί την ανεξαρτησία του δικαστικού σώματος.

Περιφερειακή και τοπική κυβέρνηση της Ιταλίας

20 περιφέρειες ιδρύθηκαν στην Ιταλία για διοικητικούς σκοπούς, πέντε από τους οποίους είναι αυτόνομοι. Οι αυτόνομες περιφέρειες απολαμβάνουν περισσότερα νομοθετικά και οικονομικά δικαιώματα από ό, τι τα υπόλοιπα. Οι περιφέρειες συμμετέχουν ενεργά στην εθνική κυβέρνηση και έχουν την εξουσία να προτείνουν νομοθεσία και δημοψηφίσματα. Κάτω από τις περιφέρειες υπάρχουν 110 επαρχίες, με μικρότερες διοικητικές μονάδες γνωστές ως κοινότητες. Οι κοινότητες διοικούνται από τον δήμαρχο που επικουρείται από τοπική κυβέρνηση με το αστυνομικό του δίκτυο. Η τοπική κυβέρνηση επιβλέπει τις υπηρεσίες δημόσιων μεταφορών, τον φωτισμό του δρόμου και τη συλλογή απορριμμάτων. Η τοπική κυβέρνηση ελέγχεται από τις περιφέρειες για να διασφαλίσει ότι θα αναλάβουν τα καθήκοντά τους αποτελεσματικά.