Τι είναι η Σπηλαιολογία ή η Spelunking;

Η σπηλαιολογία αναφέρεται στην ψυχαγωγική δραστηριότητα της εξερεύνησης σπηλαίων. Στην Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, αυτή η δραστηριότητα είναι επίσης γνωστή ως τρύπημα, ενώ ο Καναδάς και οι Ηνωμένες Πολιτείες το ονομάζουν επίσης spelunking. Ωστόσο, η σπηλαιολογία είναι ο πιο δημοφιλής όρος για την περιπέτεια. Αυτή η δραστηριότητα δεν πρέπει να συγχέεται με τη σπηλαιολογία, η οποία είναι η μελέτη των σπηλαίων που χρησιμοποιούν την επιστήμη. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που συμμετέχουν σε αυτή τη δραστηριότητα έχουν παρόμοιες δεξιότητες με όσους κάνουν canyoning, καθώς και όσους ασχολούνται με την αστική και την εξόρυξη ναρκών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η σπηλαιολογία θεωρείται ακραίο άθλημα που έχει ελάχιστη σημασία για την ασφάλεια. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, το επίπεδο των άκρων της δραστηριότητας εξαρτάται από το άτομο και τη σπηλιά που επιλέγουν. Με άλλα λόγια, υπάρχουν σπηλιές που μπορούν να εξερευνηθούν ακόμα και από μια οικογένεια, ενώ υπάρχουν και άλλες που απαιτούν αθλητισμό και άλλες προηγμένες δεξιότητες.

Ετυμολογία

Η ρίζα της λέξης "σπηλαιολογία" προέρχεται από τις λέξεις "cavea" ή "caverna", η οποία είναι λατινική για σπηλιά. Το Potholing, από την άλλη πλευρά, προέρχεται από την εξερεύνηση των λακκούβων στη βόρεια Αγγλία. Συγκεκριμένα, η κατάδυση αναφέρεται στην εξερεύνηση κατακόρυφων ή σχεδόν κάθετων σπηλαίων. Στην Αμερική, ο όρος spelunking καταγράφηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1940, αφού γράφτηκε από ένα σπήλαιο με το όνομα Clay Perry. Ο Perry χρησιμοποίησε τη λέξη αφού συναντήθηκε με μια ομάδα εξερευνητών σπηλαίων οι οποίοι κάλεσαν τους εαυτούς τους. Όπως προαναφέρθηκε, ο όρος spelunking δεν είναι πλέον τόσο δημοφιλής. Η δημοτικότητα της λέξης "σπηλαιολογία" ξεκίνησε στη δεκαετία του 1960 ανάμεσα στους λάτρεις των σπηλιών. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, η λέξη "spelunker" χρησιμοποιήθηκε ως όρος κάποιος που εξερευνά σπηλιές αλλά δεν διαθέτει τις απαραίτητες τεχνικές εξερεύνησης. Η χρήση της λέξης "spelunker" με αρνητικό τρόπο είναι κοινή μεταξύ των ενθουσιωδών, αν και "σπηλιά" και "spelunking" χρησιμοποιούνται με ουδέτερο τρόπο από τους μη ενθουσιώδεις.

Εξοπλισμός

Ένας από τους πιο συνηθισμένους εξοπλισμούς είναι ένα κράνος με φωτισμό LED συνδεδεμένο για να κρατήσει τα χέρια ελεύθερα. Εκτός από αυτό, είναι συνηθισμένη η πρακτική να φέρει μια εφεδρική πηγή φωτός. Κανονικά, η φωτεινή ένδειξη μπορεί επίσης να συνδεθεί με τον ίδιο τρόπο που είναι συνδεδεμένος ο κύριος φωτισμός. Ανάλογα με το κλίμα και την κουλτούρα μιας περιοχής, τα ρούχα ποικίλλουν. Τα βαριά υλικά, όπως το fleece, είναι κοινά σε ψυχρότερες περιοχές ενώ τα ελαφρύτερα ρούχα είναι κατάλληλα για ζεστά και ξηρά μέρη. Αν μια σπηλιά είναι βρεγμένη, τότε είναι πιο κατάλληλο ένα κόσμημα. Μπορούν επίσης να χρειαστούν κατάλληλες μπότες και μαξιλάρια για τους αγκώνες και τα γόνατα. Ορισμένες σπηλιές μπορεί να απαιτούν από τον εξερευνητή να φορέσει ένα κατάλληλο ζευγάρι γάντια. Σε περίπτωση που υπάρχει αναρρίχηση που απαιτείται, τότε το σπήλαιο πρέπει να πάρει εξοπλισμό αναρρίχησης, όπως τα σχοινιά και να είναι ειδικευμένοι σε δέσμευση κόμπους. Ορισμένοι σπηλαιολόγοι επιλέγουν πτυσσόμενες σκάλες. Εκτός από όλα αυτά, μεταφέρονται και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, όπως τρόφιμα, νερό και κουτιά πρώτων βοηθειών.

Λόγοι για τη σπηλαιολογία

Οι περισσότεροι από τους σπηλαιολόγους το κάνουν επειδή απολαμβάνουν τη δραστηριότητα με τον ίδιο τρόπο που οι περιηγητές, οι ορειβάτες, οι δύτες και άλλοι εξωτερικοί ακτιβιστές απολαμβάνουν τις εκδηλώσεις τους. Για ορισμένους σπηλαιολόγους, υπάρχει μια επιστημονική πτυχή και πάντα θα προσπαθήσουν να τα διερευνήσουν και να τα εξερευνήσουν στο όνομα της επιστήμης. Κάποια μέρη, όπως η Νέα Ζηλανδία, έχουν σπηλιά ως τουριστική δραστηριότητα.