Τι είναι η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ);

I. Σημασία της ΠΟΥ

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχει ξεχωριστή γιορτή στις 7 Απριλίου, η οποία χρησιμεύει ως απόδειξη της επιτυχημένης ηγεσίας της ως διαχειριστής που εργάζεται για την παγκόσμια υγεία. Είναι επίσης μια μέρα που οι άνθρωποι και τα έθνη αντιμετωπίζουν ένα ενιαίο πρόβλημα υγείας και βρίσκουν τρόπους για να προστατεύσουν τους ανθρώπους από τις απειλές για την υγεία τους. Η οργάνωση σέβεται τις ελευθερίες όλων των ατόμων και τις ευθύνες των κυβερνήσεών τους για την προστασία των πολιτών της γης από τους κινδύνους και τις ασθένειες της υγείας εργάζοντάς την για την παροχή ασφαλούς νερού και την εξασφάλιση καθαρού αέρα.

Η σημασία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας συνεχίζεται στον 21ο αιώνα, με την ελπίδα και την προσήλωσή της να προάγει και να βοηθήσει τους ανθρώπους να επιτύχουν το υψηλότερο δυνατό επίπεδο υγείας στον κόσμο σήμερα και στο μέλλον. Η οργάνωση έχει ορίσει τους στόχους της σύμφωνα με το σύνταγμά της ότι βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των μεγάλων διεθνών πρωτοβουλιών στον τομέα της υγείας. Αναφέρει επίσης ότι, όποτε και όπου απειλείται η υγεία, θα υπήρχε εκεί για να αποκατασταθεί η ευημερία των ανθρώπων.

Η ΠΟΥ έχει την τάση να παράσχει ηγετική θέση στην επίτευξη καλής υγείας σε ολόκληρο τον πλανήτη, κάνοντας έτσι σε συνεργασία και συνεργασία με άλλες οργανώσεις το καθήκον της να εξασφαλίσει τη συνεχή συνολική καλή υγεία όλων των ανθρώπων του κόσμου. Με την πάροδο του χρόνου, ο οργανισμός έχει γνωρίσει ποιες είναι οι δυνατότητες που πρέπει να αναλάβει για να είναι συνεχώς χρήσιμη για τη βελτίωση της υγείας του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο στόχος της οργάνωσης για το σκοπό αυτό, που καθορίζεται στους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας (ΑΣΧ), είναι να ενεργεί σε συνεργασία με τις χώρες μέλη της και να συγχρονίζει τις δράσεις της με άλλες ενδιαφερόμενες χώρες και οργανισμούς στο διεθνές σύστημα υγείας.

ΙΙ. Ιστορία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας

Το έτος 1851 είδαμε την ιδέα της ιδέας (και για μια ανάγκη) να καθιερώσουμε μια Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας. Ωστόσο, αυτή η ιδέα δεν έσπασε σταθερά μέχρι σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πριν από τη σύσταση του οργανισμού, το σύνταγμα υπογράφηκε από 61 χώρες-μέλη του ΟΗΕ στις 22 Ιουλίου 1946, με έδρα τη Γενεύη της Ελβετίας. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας τελεί υπό την Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας και οι ετήσιες συναντήσεις του πραγματοποιούνται στη Γενεύη κάθε Μάιο. Ο γενικός διευθυντής του διορίζεται σε πενταετή θητεία και το εκτελεστικό του συμβούλιο αποτελείται από 34 μέλη, εκ των οποίων το καθένα εκτελεί τριετή θητεία. Ο σημερινός ηγέτης της ΠΟΥ είναι η γενική διευθύντρια Margaret Chan.

Στις 7 Απριλίου 1948, η Ομάδα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξε τη δημιουργία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. Στη συνέχεια ο νέος οργανισμός έλαβε κάτω από τα φτερά του δύο οργανισμούς υγείας του ΟΗΕ. Συγκεκριμένα, αυτές ήταν η Οργάνωση Υγείας της Κοινωνίας των Εθνών και το Διεθνές Γραφείο Δημόσιας Υγιεινής . Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα υγείας στον κόσμο και διαθέτει 194 κράτη μέλη που ανήκουν επίσης στα Ηνωμένα Έθνη. Μία από τις πρώτες ανησυχίες της ήταν η εξάλειψη της μικρής ευλογιάς.

Η οργάνωση δημοσιεύει επίσης την Παγκόσμια Έκθεση Υγείας, την Παγκόσμια Έρευνα Υγείας και την Παγκόσμια Ημέρα Υγείας. Αυτές οι εκθέσεις για την υγεία δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά το 1995 και συνεχίζουν να παρέχουν στις χώρες μέλη ενημερώσεις σχετικά με τις πληροφορίες που επηρεάζουν τις πολιτικές χρηματοδότησης και υγείας κάθε χώρας. Σε ένα ευρύτερο πεδίο, τα δημοσιευμένα δεδομένα και οι πληροφορίες για την υγεία είναι επίσης διαθέσιμα στο κοινό, συμπεριλαμβανομένων των καθημερινών πολιτών, των δημοσιογράφων, των ερευνητικών ιδρυμάτων και των πανεπιστημίων. Τα θέματα και τα θέματα ποικίλλουν επίσης για κάθε θέμα, από τη χρηματοδότηση του συστήματος υγείας για την υγειονομική περίθαλψη, την υγειονομική ασφάλεια και την ψυχική υγεία. Συγκεκριμένα, μια δημοσιευμένη έρευνα για τα άτομα άνω των 50 ετών, στην «Μελέτη της Παγκόσμιας Γήρανσης και της Υγείας των Ενηλίκων». Η έρευνα αφορούσε 50.000 άτομα σε 23 χώρες.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ξεκίνησε επίσης μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων για τα άτομα με ψυχικές αναπηρίες, με στόχο την εξάλειψη των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προς αυτή την ομάδα ανθρώπων. Ονομάζεται MiNDbank (ακριβώς όπως είναι γραμμένο) και τέθηκε σε λειτουργία την Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ο δικτυακός τόπος και η βάση δεδομένων περιέχουν ποικίλες πληροφορίες σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ψυχική αναπηρία, την κατάχρηση ουσιών και άλλα συναφή θέματα. Έχει επίσης πληροφορίες σχετικά με τους νόμους σε πολλές χώρες σχετικά με πολιτικές, στρατηγικές και πρότυπα υπηρεσιών για άτομα με αυτές τις συνθήκες.

Σήμερα, ο ΠΟΥ είναι μια εξειδικευμένη υπηρεσία που ενδιαφέρεται να βρει τρόπους για να σταματήσει τις μολυσματικές ασθένειες, όπως η Έμπολα, η ελονοσία, το HIV / AIDS και η φυματίωση. Μερικά από τα επιτυχημένα προγράμματα που διεξήγαγε ο ΠΟΥ ήταν η προσπάθεια εμβολιασμού για τη φυματίωση (1950), η εκρίζωση της ελονοσίας (1955) και η πρώτη παγκόσμια ματιά στον σακχαρώδη διαβήτη. Η οργάνωση δημιούργησε επίσης το Διεθνή Οργανισμό Έρευνας για τον Καρκίνο το 1965. Το 1979, ο ΠΟΥ δήλωσε την πλήρη εξάλειψη της μικρής ευλογιάς. Στη συνέχεια, το 1998, η επιβίωση των παιδιών αυξήθηκε και το προσδόκιμο ζωής αυξήθηκε και ορίστηκε ως τέτοια και από τον οργανισμό.

Ο ΠΟΥ διαδραματίζει και άλλους ρόλους που περιλαμβάνουν την αντιμετώπιση της μη μεταδοτικής ασθένειας, της ανάπτυξης και της γήρανσης, της επισιτιστικής ασφάλειας, της υγιεινής διατροφής, της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής υγείας, της κατάχρησης ουσιών και της επαγγελματικής υγείας. Ο προϋπολογισμός για το 2015 για όλες αυτές τις ανησυχίες χρηματοδοτήθηκε από συνεισφορά 930 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ από τα κράτη μέλη που την απαρτίζουν. Ένα επιπλέον δολάριο 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων προέκυψε επίσης από άλλες δωρεές από όλο τον κόσμο.

III. Κύριες λειτουργίες του ΠΟΥ

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας γνωστοποίησε το σκοπό της από την πρώτη ημέρα της δημιουργίας της. Ωστόσο, κάθε χρόνο περίπου, η κύρια ατζέντα της μπορεί να δει αλλαγές, προσαρμοσμένες ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες υγείας του κόσμου. Οι πολλές λειτουργίες του είναι αποτέλεσμα προσεκτικών αναλύσεων των ηγετικών ρόλων της οργάνωσης στη διεθνή σκηνή. Ότι διατηρεί πάντα μια ουδέτερη στάση και τιμά την καθολική ιδιότητα μέλους της, είναι εξίσου σημαντική με τη γνωστή δύναμη σύγκλησής της. Το Ενδέκατο Γενικό Πρόγραμμα Εργασίας 2006-2015 ορίζει τις έξι βασικές λειτουργίες της οργάνωσης και αυτές παρατίθενται αμέσως παρακάτω.

1. Λειτουργεί ως ηγέτης σε θέματα σημαντικά για την υγεία και συνεργάζεται με άλλες χώρες.

2. Δημιουργεί την ερευνητική ατζέντα και ακολουθεί τη δημιουργία, τη μετάφραση και τη διάδοση σημαντικών γνώσεων.

3. Δημιουργία προτύπων και προτύπων και εφαρμογή της προώθησης και παρακολούθησής τους επίσης.

4. Εξηγήστε τις επιλογές δεοντολογικής πολιτικής και βάσει τεκμηρίων.

5. Παροχή τεχνικής βοήθειας, καταλυτική αλλαγή και δημιουργία βιώσιμης θεσμικής ικανότητας.

6. Παρακολούθηση των συνθηκών υγείας και αντιμετώπιση των τάσεων της υγείας.

Αναπτυξιακοί Στόχοι Της Χιλιετίας

Τον Σεπτέμβριο του 2000, τα 191 κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών έθεσαν επίσης στόχους για το 2015 υπό την αιγίδα των «Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας». Αυτοί οι συνεχείς στόχοι είναι:

1. Να σταματήσει η φτώχεια και οι λιμοί.

2. Η εφαρμογή της καθολικής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

3. Να γίνει πραγματικότητα η ισότητα των φύλων και να δοθεί στην γυναίκα ευθύνη.

4. Να βελτιωθεί η επιβίωση των παιδιών.

5. Να βελτιωθεί η υγεία των μητέρων.

6. Για την καταπολέμηση της ελονοσίας, του HIV / AIDS και άλλων ασθενειών.

7. Να βοηθήσει στην προστασία του περιβάλλοντος.

8. Να προωθήσει τη συνεργασία μεταξύ αναπτυσσόμενων χωρών.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλα τα 191 κράτη μέλη υποστηρίζουν τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας. Η Ένωση των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) και η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) έχουν αναμορφώσει τις δικές τους αντίστοιχες πολιτικές και λειτουργίες γύρω από τις μεγαλύτερες απαιτήσεις των ΑΣΧ. Το OXFAM και ο Ερυθρός Σταυρός είναι δύο άλλες διεθνείς φιλανθρωπικές οργανώσεις που έχουν επικεντρώσει τους στόχους τους στην επίτευξη των ΑΣΧ. Υπάρχουν πολλές ακόμη οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών που βρίσκονται σε διεθνές, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο και έχουν υιοθετήσει αυτούς τους ίδιους ΑΣΧ.

IV. Διαμάχες και αποτυχίες

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είναι μια υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών που προωθεί και παρέχει υγειονομική περίθαλψη σε άτομα που τα χρειάζονται σε όλο τον κόσμο. Έχει κάνει πολλά επιτεύγματα και έχει κερδίσει διακρίσεις στη διεθνή σκηνή. Ακόμα, ιδιαίτερα πρόσφατα, έχει επικριθεί για οικονομική κακοδιαχείριση, καθώς και για πολιτικά κόμματα.

Μία από τις μεγάλες κατηγορίες που φαίνεται να είναι επίμονη είναι το ζήτημα των διορισμών αυτών που κατέχουν κεντρικές θέσεις στον οργανισμό. Πολλοί αισθάνονται ότι οι πολιτικοί παράγοντες συνδρομής πάρα πολύ στην επιλογή αυτών των διορισμένων. Το 1993, η αιτία της κριτικής ήταν η αγορά ψήφων στην εκλογή του Γενικού Διευθυντή της, η οποία είναι μια σημαντική θέση εντός του οργανισμού που θα ήταν υπεύθυνη για την καθοδήγηση των στόχων και των πολιτικών της ΠΟΥ στον επόμενο αιώνα. Έτσι, πολλές χώρες μέλη ανησυχούν για τις διαδικασίες και την ακεραιότητα του ΠΟΥ.

Υπήρξαν επίσης οι αποτυχίες στην επίτευξη των δηλωμένων στόχων, όπως οι αποτυχίες στην εξάλειψη της ελονοσίας, της χολέρας, της διάρροιας και της φυματίωσης. Αυτοί οι προβληματικοί τομείς αντιμετωπίστηκαν στη συνέχεια, παρόλο που εξακολουθούν να αποτελούν σημαντικά εμπόδια στο εμπόδιο. Η φυματίωση έχει αναπηδήσει λόγω της αντίστασης που προκαλείται από την υπερβολική χρήση αντιβιοτικών. Στη συνέχεια, ο ΠΟΥ ξεκίνησε ένα νέο σχέδιο φυματίωσης για να παρακολουθήσει την αρχική πρωτοβουλία. Η διάρροια παραμένει επίσης δολοφόνος παιδιών και ενηλίκων στις περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου σήμερα.

Οι πολλές αποτυχίες για την επίτευξη στόχων υγείας στο παρελθόν έχουν στραφεί στην οργάνωση ως αποτέλεσμα της γραφειοκρατικής φύσης και της εσωτερικής πολιτικής. Η ιστορία δείχνει ότι, κατά τη δεκαετία που ο δρ. Hiroshi Nakajima ήταν Γενικός Διευθυντής της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, κατηγορήθηκε τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά για τέτοια κακοδιαχείριση. Ο κ. Nakajima κατηγορήθηκε ότι δεν διαθέτει ικανότητες επικοινωνίας και ότι περαιτέρω ισχυρισμοί υπογράμμισαν την αυταρχική και γραφειοκρατική συμπεριφορά του εντός του οργανισμού. Κατηγορήθηκε επίσης ότι χρησιμοποιεί τεχνικές αγοράς ψήφων. Παρόλο που επανεκλέγηκε στη θέση αυτή, η αρχική εμπιστοσύνη που απολάμβανε με πολλές μεγάλες δυτικές χώρες γρήγορα έμενε ξινή.

Καθώς η δυσπιστία και η απώλεια εμπιστοσύνης αυξήθηκαν από τους μεγάλους δωρητές, όλο και περισσότερο οι δωρεές τους απέτυχαν να υλοποιηθούν επίσης. Πολλά από τα έργα της ΠΟΥ ήταν υπό αυστηρούς δημοσιονομικούς περιορισμούς, γεγονός που οδήγησε τελικά στη δημιουργία μιας άλλης υπηρεσίας των Ηνωμένων Εθνών για την αντιμετώπιση ενός διεθνούς προγράμματος για το AIDS. Η μεταβίβαση άρχισε την επιδείνωση του ρόλου του ΠΟΥ ως μείζονος ηγέτιδας στον τομέα των παγκόσμιων υγειονομικών υποθέσεων, καθώς και άλλες υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών ανατέθηκαν να αναλάβουν παρόμοιο ρόλο στη συνέχεια. Ωστόσο, σήμερα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει αναλάβει νέες προκλήσεις υπό νέα ηγεσία για τον 21ο αιώνα. Ας ελπίσουμε ότι θα μπορέσει να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη και να παραμείνει στην πορεία προς την επίτευξη του πιο σημαντικού στόχου: εξασφάλιση και προώθηση καλύτερης υγείας για όλους.