Τι είναι ένα ηπειρωτικό ράφι;

Περιγραφή

Μια υφαλοκρηπίδα είναι η άκρη μιας ηπείρου που βρίσκεται κάτω από τον ωκεανό. Αυτό το ράφι εκτείνεται από την ακτογραμμή μιας ηπείρου σε ένα σημείο απόρριψης που ονομάζεται διάλειμμα στο ράφι. Το διάλειμμα στο ράφι είναι εκεί όπου η υποθαλάσσια άκρη ενός ράφι της ηπείρου αρχίζει να σκαρφαλώνει προς τα κάτω προς τα βάθη του ωκεάνιου δαπέδου. Από το διάλειμμα, το ράφι κατεβαίνει στον βαθύ ωκεάνιο πάτο με τη μορφή ηπειρωτικής πλαγιάς, σύμφωνα με την National Geographic Education (NGE). Αν και κάτω από το νερό, τα ηπειρωτικά ράφια εξακολουθούν να αποτελούν μέρος των αντίστοιχων ηπείρων τους. Επομένως, τα άκρα τους ορίζουν τα πραγματικά όρια των ηπείρων της γης, όχι τις ορατές ακτές.

Μέγεθος υφαλοκρηπίδας

Σύμφωνα με το αμερικανικό γραφείο διαχείρισης ενέργειας του ωκεανού, τα ύδατα σε ηπειρωτικά ράφια σπάνια υπερβαίνουν τα 500 πόδια, σε σύγκριση με τα ανοιχτά, βαθύτερα ωκεάνια ύδατα. Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας ορίζει ότι η υφαλοκρηπίδα κάθε έθνους πάνω στην οποία έχει αποκλειστική οικονομική κυριαρχία δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές ενός συγκεκριμένου έθνους. Τα πλάτη των υφαλοκρηπίδων ποικίλλουν, αλλά το μέσο πλάτος τους είναι 40 μίλια πριν δίνουν τη θέση τους σε βαθύτερα ανοιχτά θαλάσσια ύδατα.

Σχηματισμός ηπειρωτικών ράφια

Αρχικά, τα ηπειρωτικά ράφια ήταν ξηρά. Ωστόσο, για αρκετά εκατομμύρια χρόνια, οργανικά και ανόργανα υλικά συνδυάζονται για να τα διαμορφώσουν καθώς αυξάνονται τα επίπεδα της θάλασσας. Υπήρχε μια συσσώρευση ανόργανου υλικού όταν τα ποτάμια έφεραν ιζήματα όπως βράχια, χώμα και χαλίκια στις άκρες των ηπείρων και μετά στους ωκεανούς. Τα ανόργανα ιζήματα που συσσωρεύονται σε στρώματα στις ηπειρωτικές περιοχές, καθώς και οργανικά υλικά όπως τα φυτικά και ζωικά υπολείμματα. Σύμφωνα με επιστήμονες, κατά τη διάρκεια των 18.000 χρόνων κατά τη διάρκεια της αιχμής της Εποχής των Παγετώνων, όταν καταψύχθηκε μεγάλο μέρος του ύδατος στη γη, οι στάθμες της θάλασσας βυθίστηκαν και εκτέθηκαν τα ηπειρωτικά ράφια. Κατά τη διάρκεια της εποχής των παγετώνων, λένε οι ερευνητές, τα επίπεδα της θάλασσας ήταν 100 μέτρα χαμηλότερα από ό, τι στη σημερινή μας ημέρα σύμφωνα με το ΚΙΕ.

Οφέλη από ένα ηπειρωτικό ράφι

Τα ηπειρωτικά ράφια βλέπουν πολλά από τα αποθέματα ορυκτών καυσίμων που έχουν ανοιχτεί για να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες του κόσμου. Σύμφωνα με το ΚΙΕ, το 30 τοις εκατό του πετρελαίου και το 20 τοις εκατό του φυσικού αερίου που παράγονται στις ΗΠΑ προέρχονται από ανοιχτές γεωτρήσεις. Αυτές οι υπεράκτιες τοποθεσίες βρίσκονται στη βόρεια αμερικανική υφαλοκρηπίδα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται εκτός του κόλπου του Μεξικού και των ακτών της Αλάσκας. Τα ηπειρωτικά ράφια αποτελούν λιγότερο από το 10% της συνολικής έκτασης των ωκεανών. Ωστόσο, τα περισσότερα από τα υδρόβια φυτά, τα ζώα και τα φύκια του ωκεανού ζουν μέσα σε αυτά λόγω της αφθονίας του ηλιακού φωτός, των ρηχών υδάτων και των ιζημάτων που είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά που ρέουν σε αυτά από τις εκροές των ποταμών. Ως αποτέλεσμα, οι μικροσκοπικές γαρίδες και τα σημαντικά είδη ψαριών, όπως ο τόνος, τα ιπποειδή, ο γάδος, το σκουμπρί και άλλοι ευδοκιμούν μέσα και γύρω από τα υδρόγειο, σύμφωνα με το Marine Bio. Kelp, ένα γιγάντιο φύκι, φύκια και υδρόβια φυτά αποτελούν τροφικές πηγές στη βάση των τροφικών αλυσίδων των υδρόβιων πλασμάτων. Ως αποτέλεσμα, οι περιοχές της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας παρέχουν το 90% των ιχθύων που παράγονται στον κόσμο σύμφωνα με διάφορες μελέτες.

Νόμοι που διέπουν τα ηπειρωτικά ράφια

Για να αποφευχθούν διαμάχες μεταξύ των παράκτιων εθνών, το 1982, τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ) συνέταξαν νόμους και διαταγές για να κυβερνήσουν τα ηπειρωτικά ράφια. Αυτοί οι νόμοι έδωσαν στα παράκτια κράτη τα κυριαρχικά δικαιώματα στις περιοχές κατά μήκος των ακτών τους, μέσα στα οποία θα εξερευνήσουν και θα εκμεταλλευτούν την ακτογραμμή για τουλάχιστον 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές τους. Πέρα από αυτό, οποιαδήποτε έσοδα από τα εκμεταλλεύματα ενός έθνους πρέπει να μοιραστούν με τη διεθνή κοινότητα. Όσον αφορά την έρευνα, ο ΟΗΕ όριζε ότι κάθε θαλάσσια έρευνα που διεξάγεται στην αποκλειστική οικονομική ζώνη (η επέκταση των 200 ναυτικών μιλίων) κατά μήκος της υφαλοκρηπίδας πρέπει να υπόκειται στη συγκατάθεση του παράκτιου κράτους, ακόμη και αν διεξάγεται για ειρηνικούς σκοπούς.