Χώρες με τη χειρότερη υποδομή ύδρευσης

Τι είναι η πρόσβαση στο νερό;

Ένας από τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας των Ηνωμένων Εθνών ήταν η μείωση του αριθμού των ατόμων χωρίς πρόσβαση σε βιώσιμο και ασφαλές πόσιμο νερό και βασικές εγκαταστάσεις αποχέτευσης κατά 50%. Η πρόσβαση ορίζεται από την απόσταση και την ποσότητα νερού που είναι διαθέσιμη. Αν η πηγή νερού βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη από 1, 6 μίλια μακριά και παρέχει σταθερά τουλάχιστον 20 λίτρα νερού ανά άτομο στην οικογένεια, θεωρείται ότι το νοικοκυριό έχει πρόσβαση στο νερό. Το ασφαλές πόσιμο νερό είναι απαλλαγμένο από χημικές ουσίες και μικρόβια που προκαλούν ασθένειες και επιτυγχάνεται μέσω οικιακής σύνδεσης, κοινοτικής βρύσης, προστατευόμενης πηγής ή πηγής και συλλογής όμβριων υδάτων.

Έλλειψη πρόσβασης στο νερό

Σχεδόν 1.1 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό σε όλο τον κόσμο, άλλα 663 εκατομμύρια δεν έχουν πρόσβαση σε βελτιωμένες πηγές νερού. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται συντριπτικά σε ολόκληρη την υποσαχάρια Αφρική, αν και υπάρχει ένα νησί του Ειρηνικού και ένα έθνος της Μέσης Ανατολής στον κατάλογο των χωρών με τις χειρότερες υποδομές ύδατος. Η Παπούα Νέα Γουινέα βρίσκεται στην κορυφή της λίστας, μόνο το 40% του πληθυσμού έχει πρόσβαση σε βελτιωμένη πηγή νερού. Οι επόμενες έξι χώρες βρίσκονται στην Αφρική: την Ισημερινή Γουινέα (48%), την Αγκόλα (49%), το Τσαντ (51%), τη Μοζαμβίκη (51%), τη Μαδαγασκάρη (52%) και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (52%). Ακολουθεί το Αφγανιστάν, όπου μόνο το 55% του πληθυσμού του έχει πρόσβαση σε βελτιωμένες πηγές νερού. Ακολουθεί η Τανζανία (56%) και η Αιθιοπία (57%).

Συνέπειες της λίγης ή καθόλου πρόσβασης στο νερό

Οι συνέπειες της έλλειψης πρόσβασης σε καθαρό και ασφαλές νερό, βελτιωμένες πηγές νερού και βελτιωμένες υπηρεσίες αποχέτευσης είναι εκπληκτικές. Επηρεάζει την εκπαίδευση, την υγεία, την πείνα, τη φτώχεια και την οικονομία. Τα παιδιά φαίνεται να φέρουν το βάρος της ανεπαρκούς πρόσβασης στο νερό. Από τα 1, 6 εκατομμύρια άτομα που πεθαίνουν ετησίως από προληπτικές, διάρροια νοσήματα (όπως η χολέρα), το 90% είναι κάτω των πέντε ετών. Περίπου 1, 5 εκατομμύρια άνθρωποι διαγιγνώσκονται ετησίως με ηπατίτιδα Α. Ο αριθμός αυτός οφείλεται στο ακάθαρτο νερό. Στις χώρες που αναφέρονται προηγουμένως, εκτιμάται ότι το 80% της ασθένειας αποδίδεται σε κακές συνθήκες ύδρευσης και αποχέτευσης.

Όταν τα παιδιά αγωνίζονται για τη ζωή τους λόγω ασθενειών και υποσιτισμού (από παράσιτα στο νερό), δεν μπορούν να παρακολουθήσουν το σχολείο. Στην πραγματικότητα, συνολικά 443 εκατομμύρια καταγεγραμμένες σχολικές ημέρες χάνονται κάθε χρόνο ως αποτέλεσμα ασθένειας που σχετίζεται με το νερό. Αυτό το πρόβλημα ενισχύεται για τα κορίτσια. Τα κορίτσια είναι πιο συχνά υπεύθυνα για τη συλλογή νερού από τα αγόρια, και όταν η πηγή νερού είναι μακριά, χάνουν το σχολείο για να βεβαιωθούν ότι το σπίτι έχει νερό.

Οι ενήλικες και τα παιδιά που αναγκάζονται να περνούν το χρόνο τους συλλέγοντας νερό δεν μπορούν να συμβάλουν στην οικονομία συμμετέχοντας στο εργατικό δυναμικό. Είτε δε λαμβάνουν εκπαίδευση που τους επιτρέπει να συνεχίσουν και να συμβάλλουν στον επίσημο τομέα της απασχόλησης, είτε καταναλώνονται με σκέψεις για τη συλλογή νερού. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΗΕ, μόνο οι αφρικανικές χώρες χάνουν 40 δισεκατομμύρια ώρες ετησίως στις προσπάθειες για την απόκτηση οικιακού νερού.

Τι γίνεται;

Πολλά μη κερδοσκοπικά, μη κυβερνητικές οργανώσεις και κυβερνητικές υπηρεσίες συνεργάζονται για την εξάλειψη αυτού του προβλήματος σε ολόκληρο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των χωρών που αναφέρονται παραπάνω. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας των Ηνωμένων Εθνών (ΠΟΥ) και το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για την Έκτακτη Ανάγκη (UNICEF) ένωσαν τις δυνάμεις τους μέσω του κοινού προγράμματος παρακολούθησης για την παροχή ύδρευσης και αποχέτευσης το οποίο χρησιμοποιείται για τη μέτρηση της προόδου κατά των αναπτυξιακών στόχων. Ο ΠΟΕ επενδύει επίσης στην έρευνα για να καταδείξει την οικονομική αποδοτικότητα των κυβερνήσεων να επενδύσουν στην παροχή ή τη βελτίωση των συνθηκών ύδρευσης και αποχέτευσης. Συνεργάζονται επίσης με άλλα μη κερδοσκοπικά ιδρύματα, ερευνητικές εγκαταστάσεις και κυβερνήσεις για την υποστήριξη των προσπαθειών πρόσβασης και θεραπείας των υδάτων. Η UNICEF διαχειρίζεται τις ομάδες νερού, αποχέτευσης και υγιεινής (WASH) προκειμένου να προωθήσει την πρόσβαση σε καθαρό νερό, βελτιωμένες τουαλέτες και πρακτικές υγιεινής.

Ελπίδα για το μέλλον

Παρά όλους τους αρνητικούς αριθμούς και συνέπειες, υπάρχει ελπίδα. Ο Στόχος της Χιλιετίας συναντήθηκε τρία χρόνια μπροστά από το χρονοδιάγραμμα. Με μια προθεσμία του 2015, ο πληθυσμός των ατόμων χωρίς πρόσβαση στο νερό και οι βελτιωμένες εγκαταστάσεις υγιεινής μειώθηκαν κατά το ήμισυ έως το 2012. Αυτό σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις και οι οργανισμοί παντού έχουν χρησιμοποιήσει τους δείκτες του Στόχου Χιλιετούς ως εργαλείο για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών. Το γεγονός ότι ο στόχος επιτεύχθηκε πριν από το χρονοδιάγραμμα δείχνει ότι η διασφάλιση της πρόσβασης σε νερό είναι σημαντική για τις κυβερνήσεις και λήφθηκε σοβαρά υπόψη. Οι χώρες που αναφέρονται σε αυτό το άρθρο αντιπροσωπεύουν ένα μέρος του εκτιμώμενου 11% του παγκόσμιου πληθυσμού που δεν έχει ακόμη πρόσβαση στο νερό.

Χώρες με τη χειρότερη υποδομή ύδρευσης

Τάξη	Χώρα	% του Πληθυσμού με Πρόσβαση σε Βελτιωμένες Πηγές Υδάτων
1	Παπούα Νέα Γουινέα	40%
2	Ισημερινή Γουινέα	48%
3	Αγκόλα	49%
4	Τσαντ	51%
5	Μοζαμβίκη	51%
6	Μαδαγασκάρη	52%
7	DR Κονγκό	52%
8	Αφγανιστάν	55%
9	Τανζανία	56%
10	Αιθιοπία	57%