Τι είναι το φανερό πεπρωμένο;
Τι ήταν φανερό πεπρωμένο;
Το φανερό πεπρωμένο ήταν η λαϊκή πεποίθηση του 19ου αιώνα ότι οι έποικοι των ΗΠΑ προορίζονταν από τον Θεό για να επεκτείνουν την επικράτεια της χώρας. Ο όρος δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό United States Magazine και Democratic Review το καλοκαίρι του 1845. Οι ιστορικοί συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό ότι το άρθρο γράφτηκε από τον συντάκτη του περιοδικού John L. O'Sullivan ο οποίος δήλωσε ότι ήταν το προφανές πεπρωμένο των εποίκων ελεύθερη εξάπλωση και ανάπτυξη ολόκληρης της ηπείρου (που τους δόθηκε από την «Πρόνοια»).
Οι υποστηρικτές αυτού του κινήματος χρησιμοποίησαν τρία θέματα για να ενθαρρύνουν την αυξημένη συμμετοχή σε προφανή μοίρα. Αυτά τα βασικά θέματα περιλαμβάνουν: την αρετή της χώρας και του λαού της, το πεπρωμένο να κάνει το θέλημα του Θεού και την αποστολή να διαδώσει τον αμερικανικό πολιτισμό και τον τρόπο ζωής στη δυτική περιοχή της χώρας. Όμως δεν συμφωνούν όλα τα άτομα με την έννοια της επέκτασης και της κατάκτησης της Δύσης. Πολλές σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες, όπως ο Abraham Lincoln και ο Ulysses S. Grant, δήλωσαν δημοσίως τη διαφωνία τους με την ιδέα.
Επέκταση του εδάφους των ΗΠΑ
Η ιδέα του δηλωτικού προέκυψε λίγο μετά την προσάρτηση της Πολιτείας του Τέξας από τις ΗΠΑ. Παρά την ανικανότητά της να επιτύχει εθνική συναίνεση, το προφανές πεπρωμένο αναφέρθηκε συνήθως μετά από αυτή την πράξη. Έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής κατά την περίοδο μεταξύ του πολέμου του 1812 και των αρχών του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου το 1860. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, που επίσης αναφέρεται ως εδαφική επέκταση, οι ΗΠΑ απέκτησαν τις σημερινές πολιτείες του Όρεγκον, του Νέου Μεξικού, της Αριζόνα, Καλιφόρνια και Αλάσκα (μεταξύ άλλων κρατών και εδαφών). Το φανερό πεπρωμένο χρησιμοποιήθηκε επίσης για να υποστηρίξει την προσπάθεια να αναλάβει τον έλεγχο της Κούβας από την Ισπανία στη δεκαετία του 1850.
Η κληρονομιά του φανερού πεπρωμένου
Οι ιστορικοί παίρνουν διαφορετικές απόψεις για την επιρροή και την επίδραση του φαινομένου του πεπρωμένου. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι βοήθησε να διαμορφώσουν τις ΗΠΑ στη χώρα που είναι σήμερα, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι η επιρροή τους έχει ρομαντισθεί από ορισμένους συντάκτες. Η ιδέα της πρόδηλης μοίρας έχει, ωστόσο, αφήσει μια μόνιμη κληρονομιά στον κόσμο. Ο Thomas Jefferson, ο Abraham Lincoln, ο Theodore Roosevelt, ο Woodrow Wilson, ο Χάρι Τρούμαν και ο Τζορτζ Μπους χρησιμοποίησαν τη ρητορική ενός Αμερικανικού στόχου για διάδοση και προάσπιση της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο.
Αυτή η έννοια έχει διαμορφώσει διάφορες πολιτικές πράξεις σε όλη την ιστορία, όπως: η υποστήριξη του Woodrow Wilson για τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, προκειμένου να διαδώσει τη δημοκρατία, την παρέμβαση και την εφαρμογή της δημοκρατίας στην Ιαπωνία και τη Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον πόλεμο των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ στον 21ο αιώνα, και την ιδέα του Τόμας Τζέφερσον για μια «Αυτοκρατορία της Ελευθερίας». Αν και η φράση «προφανές πεπρωμένο» σπάνια χρησιμοποιήθηκε σε πολιτικές ομιλίες, η ιδέα της συνέχισε να επηρεάζει την πολιτική ιδεολογία και την πεποίθηση ότι οι ΗΠΑ είναι ο «ηγέτης του ελεύθερου κόσμου».
Κρίση του σαφούς πεπρωμένου
Μία από τις μεγαλύτερες επικρίσεις πίσω από την ιδέα του πρόδηλου πεπρωμένου είναι ότι έχει χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι η πεποίθηση και η κοινώς αποδεκτή αντίληψη ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ επηρεάζει και ελέγχει τους στρατούς, τις οικονομίες και τους πολιτισμούς άλλων χωρών σε όλο τον κόσμο. Αυτό είναι το πιο συνηθισμένο επιχείρημα που χρησιμοποίησαν οι επικριτές της αμερικανικής συμμετοχής σε πολέμους, διαμάχες και βιομηχανίες σε ξένες χώρες, ιδιαίτερα στη Μέση Ανατολή. Προκειμένου να απορριφθεί η αρνητική κλίση που περιβάλλει τους όρους «προφανή πεπρωμένο» και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, ορισμένοι ακαδημαϊκοί συγγραφείς δημιούργησαν τη φράση «οικοδόμηση έθνους». Αυτός ο όρος χρησιμοποιείται συνήθως στις συζητήσεις για την αμερικανική εξωτερική πολιτική.
