Τι είδους κυβέρνηση έχει η Ινδονησία;

Τι είδους κυβέρνηση έχει η Ινδονησία;

Η ινδονησιακή κυβέρνηση εργάζεται στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής δημοκρατικής δημοκρατικής δημοκρατίας όπου ο Πρόεδρος είναι επικεφαλής τόσο του κράτους όσο και της κυβέρνησης. Ο Πρόεδρος, με τη σειρά του, επιλέγει το Υπουργικό Συμβούλιο της Ινδονησίας που αποτελεί το εκτελεστικό τμήμα που διατηρεί την καθημερινή διακυβέρνηση. Το δικαστικό σύστημα αποτελείται από διάφορα δικαστήρια που ακούν και ασχολούνται με τις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας. Το Ανώτατο Δικαστήριο είναι το ανώτατο σύστημα δικαιοσύνης στη χώρα, ενώ η Επιτροπή των Εθνικών Διαμεσολαβητών εποπτεύει υποθέσεις κατά του κράτους. Το MPR λειτουργεί ως επίσημη οργάνωση των γενικών κατευθύνσεων των κρατικών πολιτικών, εγκαινιάζοντας τον πρόεδρο και υποστηρίζοντας και τροποποιώντας το σύνταγμα. Το Σύνταγμα της Ινδονησίας διαχειρίζεται τη χώρα.

Συνταγματικό πλαίσιο

Το Ινδονησιακό Σύνταγμα του 1945 δίνει στην εκτελεστική εξουσία της κυβέρνησης τις περισσότερες εξουσίες, ιδιαίτερα τον πρόεδρο. Επίσης, ο νόμος προβλέπει το Συμβούλιο Ανώτατου Συμβούλου, ένα σώμα προεδρικών συμβούλων των οποίων οι συμβουλές δεν είναι νομικά δεσμευτικές, καθώς και την εξουσία του προέδρου να ορίζει ανώτατο συμβούλιο ελέγχου, το οποίο χρηματοδοτεί τα δημόσια οικονομικά. Το σύνταγμα ορίζει ότι η Λαϊκή Συμβουλευτική Συνέλευση θα πρέπει να εκλέγει τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο ανά πενταετία. Το 1999, η νομοθεσία περιορίζει τον Πρόεδρο σε δύο όρους. Το 2004, ο νέος νόμος αποφάσισε ότι και οι δύο ηγέτες πρέπει να εκλεγούν άμεσα. Σε γενικές γραμμές, το Σύνταγμα υπαγορεύει τη λειτουργία και τη δομή της κυβέρνησης, εκθέτει τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών και διατηρεί τα εθνικά πολιτιστικά πρότυπα.

Το εκτελεστικό τμήμα της κυβέρνησης της Ινδονησίας

Οι πολίτες της Ινδονησίας πρέπει να ψηφίσουν τόσο για τον Πρόεδρο όσο και για τον Αντιπρόεδρο για πενταετή θητεία. Ο πρόεδρος είναι ο αρχηγός του κράτους, ανώτατος διοικητής των ενόπλων δυνάμεων της Ινδονησίας και υπεύθυνος για τη διατήρηση της εσωτερικής διακυβέρνησης, την πραγματοποίηση εσωτερικών πολιτικών και εξωτερικών υποθέσεων. Διορίζει υπουργούς του υπουργικού συμβουλίου. Οι εκπρόσωποι διαχειρίζονται οικονομικά ζητήματα, άμυνα, εκπαίδευση, γεωργία, εξωτερικές υποθέσεις και θρησκευτικές υποθέσεις. Ο πρόεδρος καθορίζει τον αριθμό και τη φύση των υπουργών.

Το νομοθετικό τμήμα της κυβέρνησης της Ινδονησίας

Η Λαϊκή Συμβουλευτική Συνέλευση, γνωστή ως Majelis Permusyawaratan Rakyat, (MPR) αποτελεί το νομοθετικό σκέλος της κυβέρνησης. Το 2004, η χώρα ενέκρινε ένα δικοινοτικό κοινοβουλευτικό σύστημα και δημιούργησε το ανώτατο συμβούλιο του Συμβουλίου Περιφερειακών Εκπροσώπων (Dewan Perwakilan Daerah, DPD) και του Συμβουλίου Αντιπροσώπου του Λαού (Dewan Perwakilan Rakyat, DPR). Τέσσερα πέμπτα από τα καθίσματα του MPR ανήκουν στο κατώτερο σπίτι και τα μέλη εκλέγονται μέσω της εθνικής ομάδας μη υποψηφίων υποψηφίων. Από την πλευρά τους, τα μέλη του DPR εκλέγονται απευθείας από το σύστημα αναλογίας που βασίζεται στην επαρχία, όπου οι ψηφοφόροι ψηφίζουν για τους ιδιώτες και τα συγκεκριμένα μέρη. Κάθε μέλος του νομοθέτη υπηρετεί πενταετή θητεία. Το υποκατάστημα υποστηρίζει και τροποποιεί το σύνταγμα, εγκαινιάζει τον πρόεδρο και επισημοποιεί γενικές γραμμές των κρατικών πολιτικών.

Το δικαστικό σώμα

Το ανώτατο επίπεδο στο δικαστικό σύστημα είναι το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδονησίας, το οποίο λειτουργεί κατά την εκδίκαση προσφυγών οριστικής παύσης και την εξέταση περιπτώσεων. Ο πρόεδρος ορίζει τους δικαστές που υπηρετούν στο Ανώτατο Δικαστήριο. Το δικαστήριο του κράτους (Pengadilan Negeri) είναι το σημείο όπου εμφανίζονται οι περισσότερες αστικές διαφορές. Το Εμπορικό Δικαστήριο χειρίζεται θέματα όπως η αφερεγγυότητα και η πτώχευση, ενώ το κρατικό διοικητικό δικαστήριο (Pengadilan Tata Negara) ακούει διοικητικούς νόμους και υποθέσεις εναντίον της κυβέρνησης. Το Συνταγματικό Δικαστήριο (Mahkamah Konstitusi) αμφισβητεί τη νομιμότητα του νόμου, τη διάλυση των πολιτικών κομμάτων, τις γενικές εκλογές και το πεδίο εξουσίας των κρατικών θεσμών. και το θρησκευτικό δικαστήριο (Pengadilan Agama) ασχολείται με την κωδικοποιημένη υπόθεση Sharia Law. Η δικαστική επιτροπή (Επιτροπή Yudisial) επιβλέπει αυτούς τους δικαστές. Η Εθνική Επιτροπή του Διαμεσολαβητή επιβλέπει τα αδικήματα που διαπράττεται από το κράτος.

Τοπική κυβέρνηση της Ινδονησίας

Η Ινδονησία διαθέτει 30 επαρχίες (Provinsi, Propinsi), καθώς και δύο ειδικές περιοχές (Daerah Istimewa) της Ατσέ στη βόρεια Σουμάτρα και τη Γιογκιακάρτα στην Κεντρική Ιάβα και την Ειδική Περιφέρεια (Daerah Khusus Ibukota, μητροπολιτική Τζακάρτα. μικρότερο νησί με φυσικά χαρακτηριστικά που χρησιμεύουν ως όρια.Στο μεγαλύτερο νησί έγιναν διοικητικά όρια για την απλοποίηση σύνθετων παραδόσεων και πολιτιστικών διαιρέσεων.Από το 1999, οι ηγέτες των πόλεων και των επαρχιών εκλέγονται με άμεσες τοπικές εκλογές.Τα Τοπικά Συμβούλια των Αντιπροσώπων ασχολούνται με (χωροταξία) και αστικές περιοχές (οι αρχηγοί διορίζονται) συνδέουν τους ανθρώπους και την κεντρική κυβέρνηση.Συνήθως υπάρχουν δύο επίπεδα οργάνωσης της γειτονιάς σε ένα χωριό, κοινότητα (rukun warga) και τις ενώσεις γειτονιάς (rukun tetangga), οι οποίοι εκλέγουν την καρέκλα τους άτομα.

Εξωτερικές σχέσεις της Ινδονησίας

Κατά τη διάρκεια του Suharto ως Προέδρου, η χώρα δημιούργησε ισχυρές σχέσεις με τις ΗΠΑ και στενότερους δεσμούς με την PR China λόγω των εγχώριων εντάσεων και των αντικομμουνιστικών πολιτικών της Ινδονησίας. Η Ινδονησία είναι ιδρυτικό μέλος του ASEAN και ως εκ τούτου μέλος του ASEAN + 3, καθώς και η Σύνοδος Κορυφής της Ανατολικής Ασίας. Η κυβέρνηση της Ινδονησίας συνεργάζεται με τις ΗΠΑ για την εξάλειψη του ισλαμικού φονταμενταλισμού και των τρομοκρατικών ομάδων. Ο επικεφαλής πρόεδρος είναι ο Joko Widodo, ο οποίος βρίσκεται στην υπηρεσία από τις 20 Οκτωβρίου 2014.