Πώς σχηματίζεται η χαλάρωση;

Το χαλάζι είναι μια μορφή βροχής που αποτελείται από σβώλους με ακανόνιστα σχήματα ή σφαίρες πάγου. Κάθε σφαίρα πάγου που σχηματίζεται σε αυτή τη διαδικασία είναι γνωστή ως χαλάζι. Οι χαλαζιέρες μοιάζουν με σφαιρίδια πάγου. Ωστόσο, διαφέρουν στο σχηματισμό τους. Hailstones κυμαίνονται σε μεγέθη με μεγαλύτερες που προκαλούν περισσότερους κινδύνους σε σύγκριση με τα μικρότερα. Οι μέσοι χάρτινοι λίθοι κυμαίνονται από 5mm έως 15mm.

Ο σχηματισμός του Χαλάζι

Αρχικά, το χαλάζι ξεκινά σαν σταγονίδια νερού που προέρχονται από σύννεφα cumulonimbus. Τα σταγονίδια υποβάλλονται σε θερμοκρασίες κατάψυξης καθώς αυτά ανεβαίνουν, και έτσι γίνεται υπερψυκτικά. Η υψηλή ταχύτητα του ανεμοστρόβιλου της καταιγίδας χτυπά τα χαλαράκια που σχηματίζονται πάνω από το σύννεφο. Καθώς οι χαλαζόδρομοι προχωρούν, έρχονται σε επαφή με το σύννεφο που έχει μεταβαλλόμενη συγκέντρωση υγρασίας και υπερψυκτικά σταγονίδια νερού. Ο ρυθμός ανάπτυξης των λίθινων λίθων στη διαδικασία εξαρτάται από τα σταγονίδια νερού που συναντά.

Οι χαραγμένοι λίθοι αποκτούν μια ημιδιαφανή εμφάνιση όταν έλθουν σε επαφή με μεγάλα σταγονίδια νερού. Από την άλλη πλευρά, όταν σχηματίζεται σε περιοχές με υγρασία, έχουν μια αδιαφανή εμφάνιση. Εκτός αυτού, η ταχύτητα του χαλαζιού καθορίζεται από τη μάζα του, καθώς και από τη θέση του στο νεφέλωμα updraft. Κατά συνέπεια, αυτό επηρεάζει επίσης το πάχος του χαλαζιού. Η ποσότητα των σταγονιδίων νερού που προσκολλώνται στη χαλάζι εξαρτάται από την ταχύτητα. Ωστόσο, ο ρυθμός σχηματισμού των χαλαζιού ποικίλλει λόγω των μεταβαλλόμενων υπερψυγμένων υδάτων και υγρασίας.

Εκτός από το σχηματισμό σε συνθήκες υψηλής υγρασίας, οι λίθοι μπορούν επίσης να σχηματιστούν μέσω της διαδικασίας "ξηρής ανάπτυξης". Το χαλάζι που σχηματίζεται μέσω αυτής της διαδικασίας είναι αδιαφανές λόγω των μικρών φυσαλίδων αέρα που παγιδεύονται ως αποτέλεσμα της ταχείας κατάψυξης. Ωστόσο, οι φυσαλίδες μπορεί να διαφύγουν αργότερα κάνοντας το χαλάζι πιο σαφές. Οι διαφορετικές συνθήκες ανάπτυξης ενός χαλαζιού έχουν ως αποτέλεσμα διαφορετικές περιοχές διατομής στο στρώμα χαλαζιού.

Ο χαλαζόμπις συνεχίζει να αυξάνεται μέχρις ότου αποκτήσει μάζα που δεν μπορεί να υποστηριχθεί από ταχύτητα updraft. Η περίοδος διαφέρει ανάλογα με τη δύναμη αναρρόφησης και μπορεί να διαρκέσει μέχρι 30 λεπτά. Οι καταιγίδες που είναι γνωστές για την παραγωγή χαλαζιού μπορεί να φτάσουν μέχρι ύψους 10χλμ. Ωστόσο, πέφτει προς το έδαφος στη διαδικασία ενώ συνεχίζει να αυξάνεται. Αργότερα, θα αρχίσει να τήκεται καθώς περνά πάνω από τον αέρα υψηλότερα από τις θερμοκρασίες κατάψυξης. Τέλος, το σύννεφο ξεκινά να πέφτει ως χαλαζιέρες.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που ευνοούν το σχηματισμό χαλαζία. Ορισμένες από αυτές τις συνθήκες περιλαμβάνουν: Υψόμετρο κατάψυξης κάτω από 3.400 μέτρα, ξηρός αέρας που κινείται σε έντονες καταιγίδες, και η υψομετρική έκρηξη θα πρέπει να είναι 6.100 μέτρα και άνω. Οι περιφέρειες που βιώνουν χαλάζι βρίσκονται κυρίως στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη στους εσωτερικούς χώρους της ηπειρωτικής Ευρώπης. Ωστόσο, οι χρυσές πέτρες είναι ελάχιστες στις τροπικές περιοχές όπου εμφανίζονται κυρίως σε περιοχές μεγάλου υψομέτρου.

Είναι επικίνδυνο το χαλάζι;

Οι περιφέρειες που αντιμετωπίζουν χαλαζοθυρίδες έχουν τακτικά δει σοβαρές ζημιές. Ειδικότερα, ο κλάδος των μεταφορών είναι ο πλέον επηρεασμένος, δεδομένου ότι τα αεροπλάνα δεν πετούν στη διαδικασία. Τα αυτοκίνητα και τα τρένα, καθώς και τα θαλάσσια ταξίδια επηρεάζονται επίσης όταν υπάρχει χαλάζι. Επιπλέον, το ζωικό κεφάλαιο, καθώς και οι καλλιέργειες, μπορεί να επηρεαστούν σοβαρά από τα χείλη.

Είναι δυνατόν να αποτραπεί η χαλάρωση;

Οι τεχνολογικές εξελίξεις στη μετεωρολογία έδωσαν τη δυνατότητα έγκαιρης ανίχνευσης και εφευρέσεως μέτρων για την καταπολέμηση του σχηματισμού χαραγών, όπως η σπορά των νεφών, όπου τα σύννεφα που σχηματίζουν χαλάζι διασκορπίζονται χρησιμοποιώντας ιωδιούχο άργυρο που πυροβολείται στον ουρανό με τη χρήση ρουκετών και δορυφόρων.