Μια συνοπτική ιστορία της Ιαπωνίας

Προϊστορική Ιαπωνία

Εκτιμάται ότι οι άνθρωποι έχουν κατοικήσει τα νησιά που γνωρίζουμε τώρα ως Ιαπωνία ήδη από το 35.000 π.Χ., περίοδο που θεωρείται ως η ιαπωνική παλαιολιθική περίοδος. Τα πρώτα ανθρώπινα ερείπια που εντοπίστηκαν στην Ιαπωνία χρονολογούνται από 14.000 έως 18.000 χρόνια πριν. Οι ιαπωνικοί προϊστορικοί άνθρωποι πιστεύεται επίσης ότι ήταν πιο προχωρημένοι στη φύση από τους ανθρώπους σε άλλα μέρη του κόσμου, όπως φάνηκε από την ανακάλυψη εργαλείων εδάφους και στιλβωμένης πέτρας στην περιοχή που χρονολογείται από το 30.000 π.Χ. Τέτοιες συμβουλές στο σχεδιασμό εργαλείων παρατηρήθηκαν σε άλλα μέρη του κόσμου πολύ αργότερα σε περίπου 10.000 π.Χ. Έτσι, τα ιαπωνικά παλαιολιθικά χαρακτηριστικά αντιστοιχούσαν στην πραγματικότητα με τις μεσολιθικές και νεολιθικές προόδους σε άλλες περιοχές του κόσμου.

Περίοδος Jomon

Η περίοδος Jomon της προϊστορικής Ιαπωνίας εκτείνεται μεταξύ 14.500 π.Χ. και περίπου 800 π.Χ. Αυτή ήταν η περίοδος κατά την οποία οι κυνηγοί-συλλέκτες στην περιοχή άρχισαν να εγκαταλείπουν και υπέστησαν ταχεία πολιτιστική ανάπτυξη. Κεραμική με εντυπώσεις από κορδόνια, κοσμήματα και εργαλεία από πέτρα, κόκαλα, κέρατα και κελύφη ήταν μερικά μόνο από τα τεχνουργήματα που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Μια περίοδος έκρηξης του πληθυσμού ξεκίνησε γύρω στο 8000 π.Χ. και συνεχίστηκε μέχρι το 1500 π.Χ. περίπου. Προς το τέλος της περιόδου Jomon, οι θερμοκρασίες ψύξης οδήγησαν σε συρρίκνωση του πληθυσμού. Η επαφή με την κορεατική χερσόνησο οδήγησε επίσης στη διείσδυση νέων αποίκων που εισήγαγαν ρύζι και χαλκό μεταλλουργία στην Ιαπωνία.

660 π.Χ. έως 1333 μ.Χ.

Η ιστορία της Ιαπωνίας μεταξύ του 660 π.Χ. και του 1333 μ.Χ. περιλαμβάνει την Περίοδο Yayoi, την περίοδο Kofun, την Κλασική Περίοδο που τελειώνει με την αρχή της Καμακούρας περιόδου. Η Ιαπωνία κατά την περίοδο Yayoi υπέστη σημαντική ανάπτυξη στον τομέα της γεωργίας και της παραγωγής όπλων. Η παραγωγή του μετάλλου, η ύφανση και η κατασκευή γυαλιού αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η περίοδος Κοφούν (250-538 π.Χ.) έγινε μάρτυρας μιας σταδιακής ενοποίησης της Ιαπωνίας σε ένα μόνο βασίλειο ενώ η Κλασική περίοδος (538-1185) χαρακτηρίζεται από την εισαγωγή του βουδισμού στην Ιαπωνία, την ανάπτυξη των πρώτων δυναστειών της χώρας και την εκτεταμένη πολιτική, πολιτιστική και κοινωνική ανάπτυξη των Ιάπωνων. Η κλασική περίοδος έδωσε τη θέση της στη μεσαιωνική Ιαπωνία, η οποία σηματοδοτήθηκε από την ίδρυση νέας κυβέρνησης από τον Yoritomo στο Kamakura κατά την περίοδο Kamakura (1185-1333). Η λογοτεχνία και η τέχνη άνθισαν στην Ιαπωνία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

1333 έως 1868

Μεταξύ του 1333 και του 1868, η πολιτική δύναμη της Ιαπωνίας μετατόπισε τα χέρια αρκετές φορές με την περίοδο Μουρομάχη μεταξύ 1333-1568 και την περίοδο Azuchi-Momoyama μεταξύ 1568-1600. Πολλοί πόλεμοι και αψιμαχίες έγιναν επίσης αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της χώρας κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων. Η περίοδος Edo (1600-1868) που ακολούθησε ήταν μια εποχή ειρήνης και σταθερότητας στην Ιαπωνία. Το νομικό σύστημα αυτής της περιόδου ήταν πολύ αυστηρό και εκτελέσεις διεξήχθησαν για ακόμη και μικρά εγκλήματα. Υπήρξε μια τεράστια αύξηση του ιαπωνικού πληθυσμού κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, καθώς επίσης και εκτεταμένη παραγωγή στον πολιτιστικό τομέα.

1868 έως 1914

Η περίοδος Meiji κυριάρχησε στην ιστορία της Ιαπωνίας μεταξύ 1868 και 1914. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο αυτοκράτορας είχε μόνο ονομαστικές δυνάμεις, ενώ η κυβέρνηση Meiji ήταν επικεφαλής πρωταρχικά από έναν ιδιαίτερα αποδοτικό πολιτικό με φιλοδοξία να αναπτύξει την Ιαπωνία σε ένα σύγχρονο κράτος με σημαντικό ρόλο στον κόσμο την πολιτική και την οικονομία. Το σύστημα καθολικής εκπαίδευσης, οι σιδηρόδρομοι, οι τηλεγραφικές γραμμές και άλλες εγκαταστάσεις υποδομής παρουσίασαν ταχεία ανάπτυξη κατά την περίοδο αυτή. Η δυτικοποίηση ενθαρρύνθηκε και άρθηκε η απαγόρευση του Χριστιανισμού. Μέχρι το τέλος της περιόδου Meiji, η Ιαπωνία είχε μετατραπεί σε μια βιομηχανική οικονομία με υψηλά επίπεδα ευημερίας στους ανθρώπους της.

2 Παγκόσμιοι Πόλεμοι και Αυτοκρατορική Επέκταση

Η Ιαπωνία κατά τη διάρκεια του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου έμοιαζε με τους Συμμάχους και στο τέλος του πολέμου απολάμβανε καλές σχέσεις με πολλές μεγάλες οικονομικές δυνάμεις, απέκτησε νέα επικράτεια και έγινε οικονομικά σταθερή. Η Ιαπωνία μάρτυρας του μεγάλου σεισμού του Τόκιο το 1923 που σκότωσε χιλιάδες ανθρώπους και κατέστρεψε τα σπίτια άνω των 3 εκατομμυρίων. Στα επόμενα χρόνια, η χώρα έγινε ολοένα και πιο τολμηρή στις προσπάθειές της να επεκτείνει την επικράτειά της, η οποία οδήγησε σε αψιμαχίες της Ιαπωνίας με την Κίνα. Ο δεύτερος σινο-ιαπωνικός πόλεμος του 1937 ήταν απόδειξη αυτού του γεγονότος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες καταδίκασαν την Ιαπωνική εισβολή στην Κίνα, με αποτέλεσμα η Ιαπωνία να αναζητήσει συμμαχία με τη Γερμανία και την Ιταλία κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Β 'Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε φρίκη στον λαό της Ιαπωνίας, όταν μεγάλοι βομβαρδισμοί, συμπεριλαμβανομένων των ατομικών βομβιστικών επιθέσεων της Ιαπωνίας από τις ΗΠΑ, προκάλεσαν χάος στη ζωή αθώων πολιτών στη χώρα.

Ιαπωνία από τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο 2

Μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την ήττα των δυνάμεων του Άξονα από τους Συμμάχους, η Ιαπωνία καταλήφθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις μεταξύ 1945 και 1952, η οποία έληξε το 1952 μετά την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης του Σαν Φρανσίσκο το 1951. Δεν ήταν πολύ πριν ξεκινήσει η ανάκαμψη της Ιαπωνίας και σύντομα η οικονομία της κατέστη ισχυρότερη ακόμη και από τα προπολεμικά της επίπεδα. Το 1956, η Ιαπωνία έγινε μέλος του ΟΗΕ και το 1964 φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Και τα δύο αυτά γεγονότα ενίσχυαν τη θέση της Ιαπωνίας στο διεθνές σενάριο. Επί του παρόντος, η ιαπωνική οικονομία είναι μία από τις ισχυρότερες στον κόσμο και η Ιαπωνία απολαμβάνει να είναι μία από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες στον κόσμο, είναι ένα εξαιρετικά βιομηχανοποιημένο έθνος με καλά αναπτυγμένα συστατικά υποδομής.