Martin Luther - Σημαντικά στοιχεία στην παγκόσμια ιστορία

Πρόωρη ζωή

Ο Μάρτιν Λούθερ, ο φημισμένος θεολόγος της Ευρώπης του 16ου αιώνα, γεννήθηκε στον Hans και Margarette Luther στο Eisleben της Σαξονίας (σήμερα μέρος της σύγχρονης νοτιοανατολικής Γερμανίας στις 10 Νοεμβρίου 1483). Παρόλο που οι γονείς του ήταν αγροτών, ο πατέρας του είχε κάποια εμπειρία ένα ανθρακωρυχείο και ένα μεταλλουργείο μεταλλευμάτων.Ένα χρόνο μετά τη γέννησή του, η οικογένειά του μεταφέρθηκε στο Mansfield, όπου ο πατέρας του ήταν μισθωτής των μεταλλείων χαλκού και των μεταλλουργικών βιομηχανιών.Έχει επίσης αρκετά αδέλφια και ήταν γνωστό ότι ήταν κοντά σε έναν από αυτούς με το όνομα Jacob. ο πατέρας ήξερε ότι η εξόρυξη ήταν μια σκληρή δουλειά και ήθελε το γιο του να γίνει δικηγόρος αντ 'αυτού.Το Martin Luther άρχισε να επισκέπτεται το σχολείο σε ηλικία επτά ετών και το 1498 μπήκε σε σχολείο στο Eisleben για να μάθει γραμματική, λογική και ρητορική., το 1501 στην ηλικία των 19 ετών εισήλθε στο Πανεπιστήμιο της Ερφούρτης από όπου έλαβε Μάστερ στις Τέχνες το 1505. Επίσης, εγγραφόταν στο ίδρυμα του ίδιου πανεπιστημίου εκείνη την χρονιά. να είναι ευθεία στο γεια για να εκπληρώσει τα όνειρα του πατέρα του να γίνει δικηγόρος. Ωστόσο, ένα γεγονός που αλλάζει τη ζωή, που εμφανίστηκε στις 2 Ιουλίου, 1505, άλλαξε ολόκληρη την πορεία της καριέρας του. Την μοιραία αυτή μέρα, ο Μάρτιν Λούθερ, όταν πιάστηκε σε μια τρομερή καταιγίδα, προσευχήθηκε στην Αγία Άννα, τον Πατρόν Άγιο των ανθρακωρύχων, για να τον σώσει από τον επικείμενο θάνατο. Υποσχέθηκε να γίνει μοναχός εάν του παραχωρηθεί η επιθυμία του. Κατάφερε να επιβιώσει από την καταιγίδα, και έτσι κράτησε την υπόσχεσή του, πολύ για την απογοήτευση του πατέρα του. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι η απόφασή του να είναι μοναχός δεν ήταν αυθόρμητη πράξη την ίδια μέρα, αλλά μια ιδέα που για πολύ καιρό είχε δημιουργήσει στο μυαλό του νεαρού Μάρτιν Λούθερ.

Καριέρα

Στις 17 Ιουλίου, το 1505, ο Martin Luther εγκατέλειψε τη δικηγορική του σχολή και προσχώρησε σε Αυγουστινιανό ναό, επίσης στην Ερφούρτη. Τα πρώτα χρόνια του Μάρτιν Λούθερ στο μοναστήρι δεν ήταν εύκολες και απογοητεύθηκε από την ανηθικότητα και τη διαφθορά που είδε μέσα στην κοινότητα της Εκκλησίας κατά τη διάρκεια αυτών των ετών. Για να υποτάξει την αναταραχή που ακολούθησε, μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Wittenberg όπου ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του για να λάβει Διδακτορικό και να γίνει Καθηγητής Θεολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο. Αρχίζοντας το 1513, τα καθήκοντα του καθηγητή του Luther τον οδήγησαν σταδιακά σε μια νέα διαφώτιση. Καθώς προετοίμαζε διαλέξεις για τη Θεολογία, επικεντρώθηκε στην ερμηνεία των στίχων από τη Βίβλο. Με τον τρόπο αυτό, είπε ότι τελικά συνειδητοποίησε ότι ο φόβος του Θεού ή η ακολουθία του θρησκευτικού δόγματος δεν ήταν ο δρόμος προς τη σωτηρία. Η πίστη μόνο, μάλλον, θα ήταν αρκετή για να κάνει θαύματα.

Μεγάλες συνεισφορές

Το 1517, ο Πάπας Λέων Χ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ανακοίνωσε την ανάγκη για επιδοτήσεις (απαγωγή που επιτεύχθηκε με την αγορά) για την κατασκευή της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου. Αυτό εξόργισε τον Λούθηρο και στις 31 Οκτωβρίου 1517 έσφιξε ένα αντίγραφο του έργου του «Ενενήντα πέντε Θέσεις» στις πόρτες του παρεκκλησίου του πανεπιστημίου του και έστειλε επίσης ένα αντίγραφο αυτού στον Αρχιεπίσκοπο Albert Albrecht του Mainz. Αυτό το έργο του προσπάθησε να κάνει μια επιστημονική αντίρρηση για τις πρακτικές της Εκκλησίας να συλλέγει χρήματα εις βάρος του κοινού ανθρώπου για να χτίσει και να επεκτείνει την Εκκλησία και την εξωτερική της εμφάνιση. Λίγο αργότερα, ξεκινώντας από τον Ιανουάριο του 1518, οι οπαδοί του Luther μεταφράζουν το έργο του στα γερμανικά και τα αντίγραφα των «Ενενήντα Πέντε Θέσεων» εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη την Ευρώπη και άρχισαν να φτάνουν στις μάζες μέσα σε διάστημα δύο μηνών. Οι σπουδαστές άρχισαν να συσπειρώνουν το πανεπιστήμιο για να ακούσουν τον Λούθηρο και το 1520 δημοσίευσε μερικά από τα καλύτερα γνωστά έργα του, τα οποία περιελάμβαναν «για την ελευθερία ενός χριστιανού», «για τη χριστιανική ευγένεια του γερμανικού έθνους» και «για τη βαβυλωνιακή Αιχμαλωσία της Εκκλησίας ». Σε ένα πιο προσωπικό μέτωπο, το 1525 ο Martin Luther παντρεύτηκε μια πρώην καλόγρια, την Katharina von Bora, και θα συνέχιζαν να έχουν μαζί έξι παιδιά. Αυτή η πράξη του Λούθηρου ήταν επίσης μια σημαντική μεταρρύθμιση, η οποία ενήργησε ως πρότυπο για τον υπάλληλο γάμο, ανοίγοντας τον δρόμο ως πρόδρομο για άλλους προτεσταντικούς κλήρους να ακολουθήσουν για να εισέλθουν ελεύθερα στους δεσμούς του γάμου τους.

Προκλήσεις

Τον Οκτώβριο του 1518, σε συνάντηση με τον Ρωμαιοκαθολικό Καρδινάλιο Τόμας Κάιεταν, ο Λούθηρος κλήθηκε να καταγγείλει τις Ενενήντα Πέντε Θέσεις του . Αρνήθηκε να το πράξει μέχρις ότου υπήρχαν επαρκείς λόγοι για να τον αποδείξει λάθος. Πήγε επίσης να λέει ότι ο παπισμός δεν είχε σημαντική εξουσία να είναι οι μοναχικοί διερμηνείς των ιερών γραφών. Κατά τη διάρκεια του 1519, ο Λούθηρος συνέχισε τις αρχικές του διδασκαλίες και δημοσίως διακήρυξε τις απόψεις του για την ερμηνεία των γραφών από τον παπισμό. Οι αρχές της Εκκλησίας δεν μπορούσαν πλέον να το αντέξουν και τελικά εξέδωσαν τελεσίγραφο στις 15 Ιουνίου 1520 με επιστολή που τον απειλούσε με την αποκήρυξη. Ανυπεράσπιστος, ο Luther έκαψε δημόσια αυτή την επιστολή τον Δεκέμβριο του 1520. Από εκεί και πέρα, τον Ιανουάριο του 1521, απαξιώθηκε επισήμως από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους κλήθηκε να δώσει μια εξήγηση για τις διδασκαλίες του πριν από τη διατροφή των σκουληκιών (μια γενική συνέλευση υπό τη δικαιοδοσία της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη γερμανική πόλη-κράτος των Worms), όπου ο Luther αρνείται γενναία από τις δηλώσεις του ή να τις τροποποιήσει.

Στις 8 Μαΐου 1521, τα γραπτά του Luther απαγορεύτηκαν επισήμως από τη δίαιτα των σκουληκιών και κηρύχθηκε «καταδικασμένος αιρετικός» (προμηθευτής πεποιθήσεων που έρχονται σε αντίθεση με εκείνους που είναι ήδη καθιερωμένοι και συνήθεις). Αναγκάστηκε να κρυφτεί και οι φίλοι του τον βοήθησαν να καταφύγει στο Κάστρο του Wartburg, στο Eisenach. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου στο Wartburg, ο Luther μεταφράζει την Καινή Διαθήκη στα γερμανικά, με τρόπο που θα έφτανε στον κοινό λαό της χώρας του που δεν μπόρεσε να μιλήσει και να διαβάσει τα λατινικά που χρησιμοποιεί η Καθολική Εκκλησία. Τον Μάιο του 1522, επέστρεψε στην Εκκλησία του Κάστρου του Wittenberg και κατά κάποιο τρόπο κατάφερε να αποφύγει τη σύλληψή του. Ξεκίνησε να λαμβάνει αυξημένα επίπεδα στήριξης από τους γερμανούς πρίγκιπες για να χτίσει την εκκλησία του και, κατά τη διάρκεια των Επτάνητων εξεγέρσεων του 1524, στήριξε τους ηγεμόνες αντί των αγροτών από τότε που οι πρώτοι χρηματοδότησαν την ταχέως αναπτυσσόμενη εκκλησία του.

Θάνατος και κληρονομιά

Ο Marin Luther υπηρέτησε ως Κοσμήτορας της Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Wittenberg από το 1533 μέχρι το θάνατό του το 1546. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπέφερε τόσο από σωματική όσο και ψυχική καταπόνηση και έπεσε υπό την επίδραση τέτοιων ασθενειών όπως η αρθρίτιδα, πεπτικές διαταραχές. Τα έργα του κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου απεικόνιζαν την ψυχική του αγωνία και περιείχαν αυστηρά και αρνητικά καταγεγραμμένα γραπτά κατά ορισμένων αντίθετων τμημάτων της θρησκευτικής κοινωνίας, όπως οι Εβραίοι και οι Μουσουλμάνοι. Ο Μάρτιν Λούθηρ πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου 1546, σε ηλικία 62 ετών, ενώ επισκέπτεται την πατρίδα του Eisleben. Μέχρι σήμερα, παραμένει διάσημος ως μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Κινήματος Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης στην Ευρώπη. Τα έργα και οι ενέργειές του υποσκάπτουν τα θεμέλια της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και κατανέμουν τις συνέπειες μεταξύ της και των νέων αιρέσεων του Χριστιανισμού και αναγκάζουν την εισαγωγή σημαντικών μεταρρυθμίσεων εντός της ίδιας της Καθολικής Εκκλησίας. Ένας πολύ ικανός θεολόγος, ο Λούθηρος ερμήνευσε τις διδασκαλίες της Βίβλου με νέους τρόπους και το έκανε πιο προσιτό στον κοινό άνθρωπο. Έτσι, άλλαξε για πάντα τη δυναμική των σχέσεων μεταξύ των οπαδών της Καθολικής Εκκλησίας και των ηγετών τους στο κληρικό.