Η Ρουμανική Επανάσταση

Στη δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ξέσπασε ένα επαναστατικό κύμα στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, με αποτέλεσμα το τέλος της κομμουνιστικής κυριαρχίας. Αυτή η περίοδος είναι επίσης γνωστή ως η πτώση των εθνών. Μια από τις επαναστάσεις που αποτέλεσαν μέρος του επαναστατικού κύματος ήταν η επανάσταση του 1989 που ξεκίνησε στην Πολωνία το 1989 και συνεχίστηκε στη Βουλγαρία, την Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία, την Ανατολική Γερμανία και τη Ρουμανία. Στη Ρουμανία, αυτή η περίοδος εμφυλίων αναταραχών πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 1989 και ήταν γνωστή ως ρουμανική επανάσταση. Η επανάσταση άρχισε στην πόλη Τιμισοάρα και εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα, με αποκορύφωμα το τέλος της κομμουνιστικής κυριαρχίας στη Ρουμανία και μια επίδειξη δίκης και δίωξης του αρχηγού του κόμματος Νικολάε Τσαουσέσκου.

Ιστορικό της επανάστασης

Το 1981, ο Nicolae Ceausescu, ο γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος, ξεκίνησε προγράμματα λιτότητας που θα επιτρέψουν στη χώρα να εκκαθαρίσει ολόκληρο το εθνικό της χρέος ύψους 10 δισ. Δολαρίων. Για να επιτευχθεί αυτό, βασικά προϊόντα όπως τα τρόφιμα διατέθηκαν, μειώνοντας δραστικά το βιοτικό επίπεδο και αυξάνονταν ο υποσιτισμός. Η παρουσία μυστικής αστυνομίας σχεδόν παντού στη χώρα έκανε τη Ρουμανία αστυνομικό κράτος. Το κοινό δεν μπόρεσε να δηλώσει γνώμη που υπονόμευε το Κομμουνιστικό Κόμμα και η ελευθερία του λόγου ήταν περιορισμένη. Αυτό το πρόγραμμα λιτότητας και η εκτεταμένη φτώχεια έκαναν το κομμουνιστικό καθεστώς πολύ δημοφιλές.

Τον Μάρτιο του 1989, οι οικονομικές πολιτικές του Τσαουσέσκου πυροδότησαν μερικούς από τους ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρουμανίας, αλλά η χώρα ήταν σε θέση να πληρώσει το χρέος της για περίπου 11 δισεκατομμύρια δολάρια πριν από την αναμενόμενη ώρα. Ωστόσο, το πρόγραμμα λιτότητας και η έλλειψη τροφίμων παρέμειναν αμετάβλητα. Τον Νοέμβριο του 1989, ο Τσαουσέσκου επανεξελέγη ως Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος για άλλη πενταετή θητεία και αναμένεται να επιβιώσει από το επαναστατικό κύμα που σάρωσε την Ανατολική Ευρώπη. Αρκετοί φοιτητές που είχαν καταθέσει κατά της κυβέρνησης στις 11 Νοεμβρίου συνελήφθησαν και απελευθερώθηκαν μόλις στις 22 Δεκεμβρίου.

Η εξέγερση

Στις 16 Δεκεμβρίου 1989, οι Ούγγροι που ζούσαν στην Τιμισοάρα πραγματοποίησαν δημόσια διαμαρτυρία σε μια προσπάθεια να απορρίψουν την εκδίωξη της κυβέρνησης από τον Λάσλο Τόκες, παπάρι της ουγγρικής μεταρρυθμισμένης εκκλησίας. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, ο Λάσλο είχε επικρίνει την κυβέρνηση σε μια συνέντευξη στην ουγγρική τηλεόραση. Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν γύρω από το σπίτι του ποιμένα για να τον προστατεύσουν από την παρενόχληση και σύντομα να εξαπλωθούν στην πόλη. Την επόμενη μέρα, διαδηλωτές μπήκαν στο κτίριο του επιτρόπου και κατέστρεψαν τα σύμβολα και τα έγγραφα του κόμματος. Μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου αρκετοί εργαζόμενοι είχαν προσχωρήσει στη διαμαρτυρία που συντρίβει αργά την κρατική αστυνομία. Στις 21 Δεκεμβρίου, ο Τσαουσέσκου απευθύνθηκε σε ένα πλήθος περίπου 100.000 ανθρώπων για να καταδικάσει τα γεγονότα της Τιμισοάρα. Καθώς μιλούσε, ένα τμήμα του κόσμου άρχισε να τραγουδάει και να τον χλευάζει. Το πλήθος πήγε στο δρόμο, φωνάζοντας τα συνθήματα κατά του Τσαουσέσκου. Ωστόσο, επιτέθηκαν και πυροβολήθηκαν από τον στρατιώτη, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας πολλούς. Στις 22 Δεκεμβρίου, αρκετοί στρατιωτικοί αξιωματικοί διαφώνησαν και αρνήθηκαν να φέρουν τη διαταγή του προέδρου μετά τον μυστηριώδη θάνατο του στρατιωτικού υπουργού Βασίλη Μιλέα. Αργότερα εκείνη τη μέρα ο Τσαουσέσκου και η σύζυγός του συνελήφθησαν και συνελήφθησαν τρεις ημέρες αργότερα.

Ατυχήματα

Υπολογίζεται ότι 1.104 άνθρωποι πέθαναν στη Ρουμανική Επανάσταση, από τους οποίους 162 πέθαναν στη διαμαρτυρία μεταξύ 16 και 19 Δεκεμβρίου, ενώ τα υπόλοιπα έχασαν τη ζωή τους μετά την κατάληψη της εξουσίας από τη νέα πολιτική στολή. Περίπου 3.352 άτομα τραυματίστηκαν, πολλοί από τους οποίους ήταν πολίτες.