Η δολοφονία του Ιούλιο Καίσαρα
Ο Gaius Julius Caesar ήταν δικτάτορας της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, ο οποίος υπηρέτησε στην εξουσία από τον Οκτώβριο του 49 Π.Χ. έως τον Μάρτιο του 44 π.Χ. Ο Ιούλιος Καίσαρ, όπως αναφέρεται δημοφιλώς, άρχισε την κατάκτηση της εξουσίας του ως Ρωμαίου στρατηγού, προτού αναδυθεί στη ρωμαϊκή πολιτική. Μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Καίσαρας έγινε δημοφιλής στους πολίτες των Ρωμαίων στο ότι επισκίασε την κυβέρνηση της Γερουσίας. Οι γερουσιαστές φοβόντουσαν ότι το καθεστώς του Ιούλιου Καίσαρα μετατράπηκε σε τυραννία και του δήλωσε δικτάτορα perpetuo (δικτάτορα σε διαχρονικότητα). Οι Ρωμαίοι γερουσιαστές με επικεφαλής τον Gaius Cassius Longinus, τον Marcus Junius Brutus και τον Decimus Junius Brutus ενορχηστρώθηκαν με σχέδιο δολοφονίας και στις 15 Μαρτίου 44 π.Χ. οδήγησαν τον Caesar στο Θέατρο του Πομπηία όπου τον μαχαιρώθηκαν. Οι μεσαίες και κατώτερες κοινωνίες της Ρώμης διαμαρτυρήθηκαν για τη δολοφονία του Καίσαρα και ξεκίνησαν τον εμφύλιο πόλεμο των απελευθερωτών που οδήγησε στην περίοδο της βασιλείας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Οδηγούν μέχρι τη δολοφονία
Στο 48 π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρ είχε διατεθεί τριβουμπικανικές δυνάμεις που του επέτρεψαν να ασκήσει βέτο στη Γερουσία. Η αρχή βέτο επέτρεψε στον Caesar να είναι ειλικρινής. Η Γερουσία τον κατηγόρησε ότι διέπραξε αρκετές παραβιάσεις, συμπεριλαμβανομένου του βίαιου ανοίγματος του θησαυρού. Αργότερα υποκίνησε την αμφισβήτηση δύο αποφράξεων. Μέχρι το 47 π.Χ., η γερουσία ήταν τόσο εξαντλημένη ώστε ο Καίσαρας έπρεπε να διορίσει νέους γερουσιαστές. Ορίστηκε ο ίδιος ο οπαδός του για να ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο εκτίμησης εναντίον του. Αργότερα πέρασε ένα νόμο που περιορίζει τους όρους των διοικητών στο αξίωμα. Το 46 π.Χ., ο ίδιος ο τίτλος του "Νομάρχης των ηθών" και "Πατέρας της πατρίδας". Τα νομίσματα έφεραν το πρόσωπό του και το άγαλμα επαινούσε την κυριαρχία του σε κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας. Ανέλαβε τους υποστηρικτές του με τη Γερουσία και τις δικαστικές θέσεις. Στις 44 Φεβρουαρίου π.Χ., η γερουσία όρισε τον Καίσαρα ως δικτάτορα για τη ζωή. Πριν από το θάνατό του, προετοιμαζόταν να εισβάλει στην Parthian Empire.
Θάνατος του Ιούλιο Καίσαρα
Στις 15 Μαρτίου 44 π.Χ., οι συνωμότες του θανάτου του διοργάνωσαν μια λαϊκή παράσταση στο θέατρο του Pompey. Οι γερουσιαστές κάλεσαν τον Caesar στο παιχνίδι με σκοπό να τον σκοτώσουν. Τράβηξαν τον Αυτοκράτορα και τον έδιναν στην ανατολική πτέρυγα του θεάτρου. Οι δράστες συσσωρεύτηκαν γύρω από τον αυτοκράτορα και έκαναν μια ματιά στο ώμο του. Ο Καίσαρας προσπάθησε να πολεμήσει, αλλά οι επιτιθέμενοι του παρήγαγαν μαχαίρια και τον μαχαιροβόληζαν καθώς βρισκόταν ανυπεράσπιστος. Σύμφωνα με τον Ρωμαίο ιστορικό Flavius Eutropius, ο Caesar μαχαιρώθηκε περισσότερο από 23 φορές από τους περισσότερους από εξήντα δράστες. Η αιτία του θανάτου του χαρακτηρίστηκε ως θανατηφόρος πληγή στο στήθος που διέσχισε την αορτή με αποτέλεσμα μαζική απώλεια αίματος. Ο τόπος θανάτου του αναφέρεται ως βάση της Κούρια στην ανατολική πτέρυγα του Θεάτρου της Πομπηίας στην πλατεία Largo di Torre της Αργεντινής.
Μετά την Δολοφονία
Μέρες μετά τη δολοφονία, η Γερουσία διατύπωσε συμβιβασμό στον οποίο οι δολοφόνοι θα παρέμεναν ελεύθεροι, αλλά εκείνοι που διορίστηκαν από τον Καίσαρα θα παραμείνουν στα αντίστοιχα γραφεία τους. Η Γερουσία ελπίζει να αποφύγει ρωγμές στην κυβέρνηση, αλλά στην απογοήτευσή τους, ο θάνατος του Καίσαρα οδήγησε στο τέλος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Τον διαδέχτηκε ο προγόνου του Gaius Octavius ο οποίος κυβέρνησε ως Γάιος Ιούλιος Καίσαρ Οκταβιανός.
