Γιατί μερικές χώρες λαμβάνουν τόσο λίγες ενισχύσεις στην εξωτερική βοήθεια;

ΕΑΒ

Η βοήθεια για επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια (ΕΑΒ) είναι τα χρήματα που χορηγούν τα πλουσιότερα κράτη για να βοηθήσουν άμεσα τις φτωχές χώρες να αναπτυχθούν. Δυστυχώς, το σύστημα δεν είναι τέλειο, με πολλούς αποδέκτες μετά από διεφθαρμένες ή σπάταλες πρακτικές και οι δωρητές συχνά αρνούνται τις δεσμεύσεις εκταμίευσης. Όπως συζητήθηκε προηγουμένως, χώρες όπως η Ινδονησία, η Βενεζουέλα, ο Παναμάς, το Ιράν και η Χιλή λαμβάνουν αμελητέα ποσά ΕΑΒ σε σχέση με τα αντίστοιχα ακαθάριστα εθνικά τους εισοδήματα.

ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ

Οι ξένες ενισχύσεις προορίζονται για την ανάπτυξη μιας χώρας, η οποία συνήθως προέρχεται από άλλες, πλουσιότερες χώρες και χορηγείται σε φτωχότερες χώρες. Η πρόθεση της εξωτερικής βοήθειας είναι ότι τα χρήματα θα χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και της οικονομικής ευημερίας της αποδέκτριας χώρας και του λαού της. Μερικές φορές, όμως, αυτό το φιλανθρωπικό σύστημα δεν λειτουργεί σωστά. Αυτό που μπορεί να έχει ξεκινήσει ως μια καλή ανθρωπιστική ιδέα μπορεί κάποιες φορές να αποδειχθεί τρομερά λανθασμένο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, βλέπουμε συχνά ένα σενάριο όπου οι χώρες που υποτίθεται ότι θα δωρίσουν τα χρήματα δημιουργούν πραγματικά δάνεια, ενώ οι χώρες που λαμβάνουν τα χρήματα καταλήγουν να χρησιμοποιούν αναποτελεσματικά τα χρήματα που λαμβάνουν ή να τα χρησιμοποιούν για διεφθαρμένους σκοπούς. Άλλες φορές, όμως, το σύστημα λειτουργεί όπως ακριβώς υποτίθεται. Το βλέπουμε αυτό συχνά όταν συμβαίνουν φυσικές καταστροφές ή μετά από πόλεμο, ειδικά όταν άλλες πολυεθνικές μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) και άλλοι οργανισμοί ενισχύουν την εμπλοκή τους και βοηθούν στην επίβλεψη της κατανομής των χρημάτων. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η βοήθεια που παρέχεται στις χώρες υποτίθεται ότι πηγαίνει κατευθείαν προς την ανάπτυξη της χώρας και την ευημερία των λαών για πράγματα όπως η εκπαίδευση, το καθαρό νερό, ο καθαρός αέρας ή η ανάπτυξη της γης για να βοηθήσουν τους κατοίκους να βγουν από τη φτώχεια ή αλλιώς ανεπιθύμητο σταθμούς διαβίωσης.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

Πολλές φορές, είναι το πλούσιο έθνος που δεν ακολουθεί το συμφωνημένο 0, 7% του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος (ΑΕΕ) στις φτωχές χώρες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, κατά καιρούς δεν τήρησαν την υποχρέωσή τους με συνέπεια, παρόλο που είναι ένας από τους μεγαλύτερους χορηγούς παγκοσμίως. Ενώ οι συνολικές εκταμιεύσεις εξωτερικής βοήθειας αυξάνονται το 2014 και το 2015 για να φτάσουν σε υψηλό επίπεδο όλων των εποχών, συχνά δεν είναι η σωστή βοήθεια που οι πλούσιες χώρες συμφώνησαν και ότι χρειάζονται οι δικαιούχοι.

Αυτά τα χρήματα, ωστόσο, έχουν μειωθεί. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), παρατηρήθηκε μια αυξανόμενη τάση στις πλούσιες χώρες που αποφάσισαν ότι θα ήταν πιο επικερδές να χορηγήσουν δάνεια σε χώρες μεσαίου εισοδήματος αντί να βοηθήσουν στην αύξηση της κατάστασης διαβίωσης των φτωχών χωρών μέσω άμεσων βοήθεια. Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιαπωνία είχαν τη δυνατότητα να αποδώσουν τις υποσχόμενες εισφορές 0, 7% των αντίστοιχων ακαθάριστων εθνικών εισοδημάτων στις φτωχότερες χώρες, επέλεξαν όλο και περισσότερο να διαθέσουν τα χρήματα αυτά με άλλους τρόπους. Από την άλλη πλευρά, οι μικρότερες ανεπτυγμένες χώρες, όπως η Δανία, το Λουξεμβούργο, η Νορβηγία και η Σουηδία, αντιστέκονται στην πραγματικότητα περισσότερο από ό, τι αρχικά συμφώνησαν, γεγονός που λέει πραγματικά κάτι θαυμάσιο για τη φιλανθρωπία των αντίστοιχων λαών και κυβερνήσεων αυτών των χωρών.

Όλες οι χώρες που συμμετέχουν στη διαδικασία δωρεάς πρέπει να απαντήσουν στα Ηνωμένα Έθνη σε κάποιο επίπεδο για να λογοδοτήσουν για τις ενέργειές τους. Ενδεχομένως, η ίδια η διαδικασία λογοδοσίας χρειάζεται εργασία, προκειμένου να εντυπωσιαστεί η ανάγκη για μεγαλύτερη βοήθεια προς τις φτωχές χώρες για ανάπτυξη. Ένας μεγαλύτερος αριθμός ισχυρότερων χωρών θα βοηθήσει την παγκόσμια οικονομία να γίνει ισχυρότερη και θα διευκολύνει τη διεθνή ισοτιμία, αντί να διατηρήσει τις φτωχές χώρες φτωχές και τις πλούσιες χώρες πλούσιες.

ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΟΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥΣ

Εάν οι τρέχουσες τάσεις που παρατηρούνται στις ενισχύσεις της εξωτερικής αναπτυξιακής βοήθειας, οι εκταμιεύσεις από τα σκανδιναβικά έθνη εξαπλώνονται στο υπόλοιπο αναπτυγμένο, μπορεί να υπάρξει μια εποχή προσέγγισης όπου οι πλουσιότερες χώρες θα ακολουθήσουν τις υποσχέσεις που έκαναν στον υπόλοιπο κόσμο και στην πραγματικότητα δώσουν τα χρήματα που υποσχέθηκαν. Καθώς οι μεγαλύτερες πλούσιες χώρες αρχίζουν να δίνουν το υποσχεθέν Ακαθάριστο Εθνικό Εισόδημα 0, 7% στις φτωχές χώρες ως χρήματα για την ανάπτυξη, μπορούν μόνο να ενισχύσουν τον πλούτο της χώρας δωρητών. Με αμοιβαία καλή βούληση θα υπάρξει αμοιβαία βελτίωση, καθώς η φτωχή χώρα πληρώνει το δάνειο πίσω, η πλούσια χώρα θα συνεχίσει να αναπτύσσεται.