Αγροτικός πληθυσμός ανά χώρα

Αν και ο ορισμός μιας αγροτικής περιοχής ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή και τις ριζωμένες οικονομικές της έννοιες, μια αγροτική περιοχή, με την απλούστερη έννοιά της, μπορεί να οριστεί ως μια γεωγραφική περιοχή που βρίσκεται έξω από τις πόλεις ή τα αστικά κέντρα. Μικροί οικισμοί και αγροκτήματα που διασκορπίζονται σε μεγάλες εκτάσεις κυρίως γεωργικής γης και δασών χαρακτηρίζουν την ύπαιθρο. Ο αγροτικός πληθυσμός, από την άλλη πλευρά, αναφέρεται στον αριθμό των κατοίκων αυτών των αγροτικών περιοχών. Ως ποσοστό, ο αγροτικός πληθυσμός είναι η διαφορά μεταξύ του συνολικού πληθυσμού και του αστικού πληθυσμού που εκφράζεται ως ποσοστό του συνολικού πληθυσμού.

Οι τάσεις του παγκόσμιου πληθυσμού μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου, ενώ ο αστικός πληθυσμός αναπτύσσεται με υψηλότερο ρυθμό από αυτόν των αγροτικών περιοχών. Πράγματι, οι τρέχουσες εκτιμήσεις δείχνουν ότι το 54% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε αστικές περιοχές, από μόλις το 30% το 1950. Είναι σημαντικό ότι το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί δραματικά ακόμη, παρόλο που ορισμένες χώρες με χαμηλά επίπεδα ανάπτυξης ολοένα και περισσότερο αστικοποιούνται. Εξετάζουμε μερικές από αυτές τις χώρες με υψηλό σχετικό αγροτικό πληθυσμό και μερικούς από τους παράγοντες που συμβάλλουν στην απόκλιση από τους τυπικούς κανόνες του 21ου αιώνα.

Αγροτικές χώρες και περιοχές του κόσμου

Οι στατιστικές τάσεις δείχνουν ότι η πλειοψηφία των χωρών που κατέχουν το μεγαλύτερο αριθμό ατόμων που κατοικούν στις αγροτικές περιοχές βρίσκονται στην Αφρική και την Ασία. Εντός της Αφρικής, οι αριθμοί αυξάνονται σε ακόμη υψηλότερες αναλογίες στις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής. Για παράδειγμα, στο Μπουρούντι και την Ουγκάντα, το 88, 24% και το 84, 23% των κατοίκων κατοικούν στις αγροτικές περιοχές. Ομοίως, στην Ασία, οι αριθμοί αυξάνονται καθώς εισέρχονται χώρες της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας, όπως το Νεπάλ, όπου το 81, 76% των κατοίκων του Νεπάλ καταλαμβάνουν αγροτικές ζώνες. Μια άλλη κατηγορία χωρών που διαπιστώθηκε ότι έχουν υψηλή επίπτωση των λαών τους που κατοικούν σε αγροτικές περιοχές είναι στην περιοχή της Ωκεανίας του Νοτίου Ειρηνικού στα νοτιοανατολικά της Ασίας. Εδώ, βρίσκουμε τη Σαμόα και τις Νήσους Σολομώντος με 80, 74% και 78, 12% του πληθυσμού που κατοικεί στις αγροτικές περιοχές, αντίστοιχα. Ένα φαινομενικά παράδοξο στον κατάλογο των κορυφαίων είκοσι χωρών με τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων που ζουν στις αγροτικές περιοχές είναι η ευρωπαϊκή χώρα του Λιχτενστάιν, το μόνο έθνος που απαριθμείται από την ήπειρο αυτή. Σε χιλιάδες μίλια και στον Ατλαντικό, με το 91, 45% του πληθυσμού του που κατοικεί σε αγροτικές περιοχές, το Τρινιντάντ και Τομπάγκο είναι επίσης έκπληξη, δεδομένου ότι η χώρα είναι η πλουσιότερη στην περιοχή της Καραϊβικής και κατατάσσεται στην 40η χώρα με τα υψηλότερα έσοδα στον κόσμο.

Παράγοντες που συμβάλλουν σε μεγάλους αγροτικούς πληθυσμούς

Από την ανάλυση αυτών των στατιστικών τάσεων, διαπιστώσαμε ότι η πλειονότητα των πληθυσμών των χωρών με αναπτυσσόμενες οικονομίες είναι κάτοικοι αγροτικών περιοχών. Αυτό δεν συμβαίνει καθόλου, και αυτό το φαινόμενο μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες. Πρώτον, η μετανάστευση αγροτικών και αστικών περιοχών στις ανεπτυγμένες χώρες καταλύθηκε κυρίως από την εκβιομηχάνιση, μια μεγάλη εκ των οποίων πραγματοποιήθηκε πριν από περισσότερο από έναν αιώνα σε μεγάλο μέρος της Δυτικής Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής. Η πλειονότητα των αναπτυσσόμενων χωρών δεν έχουν ακόμη διεισδύσει πλήρως στο πεδίο της εκβιομηχάνισης, ενώ άλλες αποκαλούνται πρόσφατα ως εκβιομηχανισμένες. Παρ 'όλα αυτά, πολλές χώρες που βρίσκονται στη λίστα μας κινούνται γρήγορα προς την εκβιομηχάνιση και την αστικοποίηση. Στην πραγματικότητα, τα υψηλότερα ποσοστά μετανάστευσης των πόλεων στην ύπαιθρο σήμερα συμβαίνουν στις αναπτυσσόμενες χώρες της Αφρικής και της Ασίας και οι αστικοί πληθυσμοί αυτών των ηπείρων αναμένεται να ξεπεράσουν το όριο του 50% μέχρι το 2050. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας η συμβολή σε σχετικά υψηλά ποσοστά αγροτικής ανάπτυξης στις αναπτυσσόμενες χώρες απορρέει από τον τυπικά υψηλό ρυθμό αύξησης του πληθυσμού τους, όπου τα ποσοστά γεννήσεων στις αγροτικές περιοχές είναι γενικά πολύ υψηλότερα από αυτά που παρατηρούνται στις αστικές περιοχές, ενισχύοντας τις διαφορές στις διαφορές μεταξύ αγροτικών και αστικών πληθυσμών. Αυτό το φαινόμενο μπορεί να αποδοθεί σε μεγάλο βαθμό στις χαμηλότερες κοινωνικές καταστάσεις και τις προσδοκίες μητέρων για τις γυναίκες της υπαίθρου και στο υψηλό επίπεδο αναλφαβητισμού μεταξύ των κατοίκων της υπαίθρου των αναπτυσσόμενων χωρών, γεγονός που συχνά οδηγεί σε επακόλουθη έλλειψη γνώσεων όσον αφορά τον έλεγχο των γεννήσεων. Επιπλέον, κατά μέσο όρο το 75% των πληθυσμών των αναπτυσσόμενων χωρών εργάζονται στη γεωργία, γεγονός που χρησιμεύει ως σχετικά σταθερή πηγή απασχόλησης και εισοδήματος. Κατά συνέπεια, οι μεγάλες μερίδες των πληθυσμών στις αναπτυσσόμενες χώρες μπορούν να επιλέξουν να ζουν σε αγροτικές περιοχές για επαγγελματικούς λόγους.

Μελλοντικές μεταβολές στη διανομή αγροτικών πληθυσμών

Είναι σαφές ότι το επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης είναι ο ισχυρότερος καθοριστικός παράγοντας της κατανομής του πληθυσμού μεταξύ αγροτικών και αστικών περιοχών μιας χώρας. Ως εκ τούτου, αναμένεται ότι καθώς οι αναπτυσσόμενες χώρες θα εξακολουθήσουν να εκβιομηχανίζουν, οι αγροτικές περιοχές θα συνεχίσουν να χάνουν τον πληθυσμό σε αστικές περιοχές. Συνεπώς, υπάρχει μεγάλη ανάγκη για τις αναπτυσσόμενες χώρες να δημιουργήσουν μια υγιή αστική χωροταξική στρατηγική για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της αναπόφευκτης αστικής εξάπλωσης και των στελεχών της υποδομής που συνοδεύουν τις μαζικές μετακινήσεις αγροτικών προς αστικές.

Αγροτικός πληθυσμός ανά χώρα

• Προβολή πληροφοριών ως:
• Λίστα
• Διάγραμμα

Τάξη	Χώρα	Ποσοστό του πληθυσμού
1	Τρινιντάντ και Τομπάγκο	91, 45%
2	Μπουρούντι	88.24%
3	Παπούα Νέα Γουινέα	87, 02%
4	Λιχτενστάιν	85, 70%
5	Ουγκάντα	84, 23%
6	Μαλάουι	83.90%
7	Νεπάλ	81, 76%
8	Σρι Λάνκα	81, 68%
9	Νίγηρα	81, 53%
10	Νότιο Σουδάν	81, 41%
11	Αιθιοπία	80, 97%
12	Σαμόα	80, 74%
13	Καμπότζη	79, 49%
14	Σουαζιλάνδη	78, 69%
15	Νησιά του Σολομώντα	78, 12%
16	Ερυθραία	77.81%
17	Τσαντ	77, 66%
18	Μικρονησία, Fed. Sts.	77, 62%
19	Τόνγκα	76, 37%
20	Αντίγκουα και Μπαρμπούντα	75.81%
21	Κενύα	74, 80%
22	Βανουάτου	74, 18%
23	Αφγανιστάν	73, 72%
24	Τατζικιστάν	73, 31%
25	Λεσότο	73, 21%